Η «σφραγίδα» της στρατιωτικής συνεργασίας Γαλλίας - Κατάρ τέθηκε στη βάση της Σούδας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Η συνεργασία της Γαλλίας με το Κατάρ στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Λιβύης επισφραγίστηκε χθες με την παρουσία του Γάλλου υπουργού Αμυνας Ζεράρ Λονγκέ στην αεροπορική βάση της Σούδας (115 Πτέρυγα Μάχης).
Μία ημέρα πριν από την άφιξη του Γάλλου υπουργού Αμυνας στη Σούδα, έφτασε η υπουργός Αμυνας της Νορβηγίας Γκέτε Φαρέμο για να συναντηθεί με τα πληρώματα των έξι νορβηγικών F-16.
Ο Γάλλος υπουργός κ. Λονγκέ αφίχθη στη βάση της Σούδας στις 12.50 το μεσημέρι, συνοδευόμενος από Γάλλους δημοσιογράφους. Τον υποδέχτηκαν ο διοικητής της 115 Πτέρυγας Μάχης Λεωνίδας Ευαγγέλου και στελέχη των ενόπλων δυνάμεων της Γαλλίας και του Κατάρ. Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ο κ. Λονγκέ ανέφερε ότι «πρέπει η Τρίπολη να κατανοήσει ότι η λύση δεν βρίσκεται στα όπλα και στη στρατιωτική επέμβαση, πρέπει να κατανοήσει ότι η λύση θα έρθει μέσα από κοινή συνεννόηση. Πρέπει οι Λίβυοι να συνομιλήσουν μεταξύ τους και να λύσουν τα προβλήματά τους». Υπογράμμισε δε ότι «η γαλλική και η αγγλική κυβέρνηση έχουν εκδηλώσει τη διάθεσή τους και την ευχή τους για την απομάκρυνση του συνταγματάρχη Καντάφι, αλλά αυτό δεν είναι το βασικό θέμα της Συμμαχίας. Το ζητούμενο της Συμμαχίας είναι το να επιτραπεί ο διάλογος μεταξύ των Λίβυων χωρίς τη διαιτησία των όπλων».
Σε ερώτηση για τη γαλλική πρόταση παροχής οπλικής βοήθειας στους αντικαθεστωτικούς, απάντησε: «Δεν συμμετείχα στη συνάντηση στο Λονδίνο και έτσι δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να σας απαντήσω. Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι ότι η απάντηση ανήκει στους ίδιους τους Λίβυους. Και θα είμαστε πάντα διαθέσιμοι να βοηθήσουμε τους Λίβυους να εκφραστούν πολιτικά και να σχεδιάσουν το μέλλον τους, σε όλους τους τομείς, να οργανωθούν, να προοδεύσουν».
(Ελευθεροτυπία - 31/3/2011)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=263862

Μνήμη Θοδωρή Καλούμενου - Από το Αντάμωμα στο σήμερα

Εναν και πλέον χρόνο μετά τον θάνατό του (29/12/2009) ο καλλιτεχνικός επιμελητής της Δημοτικής Πινακοθήκης και σημαντικός ζωγράφος Θοδωρής Καλούμενος 'ζει' στις καρδιές εκείνων, οι οποίοι τον είχαν γνωρίσει.
Η μνήμη του παραμένει 'ζωντανή' και αυτό το αποδεικνύουν κείμενα φίλων και γνωστών του για τον ίδιο. Δύο τέτοια κείμενα, με τα οποία ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη εποχή στα Χανιά, παραχώρησε στα 'Χανιώτικα νέα', μαζί με σχετικό φωτογραφικό υλικό που μας έστειλε, η προϊσταμένη στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων Αθηνά Γιαννουλάκη. Το ένα είναι ενός παλιού φίλου του Καλούμενου, του Μιχάλη Ματζαβίνου και το άλλο του Χανιώτη Βαγγέλη Μαρκάκη.
Σ’ αυτά γίνονται αναφορές στην πορεία του Θοδωρή Καλούμενου από το πολιτιστικό καφενείο "Αντάμωμα", το οποίο είχε δημιουργήσει στην παλιά πόλη, μέχρι το σήμερα…
Γ. ΛΥΒ. - (Χανιώτικα νέα - 31/3/2011)

Στο "Αντάμωμα"

Γνώρισα τον Θοδωρή Καλούμενο το μακρινό ’76, όταν κατέβηκα για πρώτη φορά στην Κρήτη με μετάθεση -πρώτη και τελευταία- να υπηρετήσω τη μαμά πατρίδα στον Ναύσταθμο Σούδας.
Είχε -τότε- μαζί με την τότε σύντροφό του Ντέπη το «Αντάμωμα», ένα μουσικό καφενείο, στη Ζαμπελίου, στο παλιό λιμάνι, εκεί που τώρα είναι το «ΤΑΜΑΜ», «καλλιτεχνική» φύση τότε, «φευγάτος» με την καλή έννοια, ένας ωραίος άνθρωπος.
Το «Αντάμωμα» έγινε στέκι όλων ημών των -με καλλιτεχνικές ανησυχίες- στρατευμένων και όχι μόνο, με κοινό σημείο αναφοράς τη μουσική.
Ο Θοδωρής έπαιζε λίγο κιθάρα, εγώ λίγο κρουστά, κάτι άλλοι φίλοι, ο καθένας και από κάτι.
Την ιστορία τη φτιάχνουν οι παρέες τελικά κι έτσι σε κάθε έξοδο έγινε το ζεστό, ανθρώπινο κουκούλι, που αγκάλιασε όλους εμάς τους «ξένους».
Ρακές, κόκκινο κρητικό κρασί, τσάι του βουνού, δίκταμο, μαρουβάς και οι κασέτες να παίζουν πάντα όμορφες μουσικές.
Και όταν κάποιος από την παρέα δεν παράγγελνε κάτι, ο Θοδωρής καταλάβαινε ότι φράγκα γιοκ και ερχόταν με ένα νεροπότηρο κόκκινο κρασί και στην υγεία σου...
Μα βρε Θοδωρή, δεν έχω λεφτά, δεν πειράζει, αύριο σου απαντούσε και όταν ερχόταν το αύριο 'ας το, εντάξει', σου ’λεγε…
Μέσα στο αντάμωμα, στα -κοντά- τρία χρόνια που ήμουν Χανιά, γνώρισα όμορφους ανθρώπους, τον ROSS DALLY, νεοφερμένο τότε, πολιτογραφημένο Κρητικό σήμερα, τον Γιώργο Παπαδόπουλο, τον Αχιλλέα τον Περσίδη και άλλους...
Εκεί έκανα την πρώτη ατομική έκθεση φωτογραφιών μου και πήρα μέρος σε δυο ομαδικές. Εκεί, σε μια μαγική βραδιά, με τον Θοδωρή, Παπαδόπουλο, Περσίδη και Νίκο Τουλιάτο -κατέβηκε και αυτός να υπηρετήσει στο ναυτικό, κουβαλώντας έναν σάκο με διάφορα κρουστά- αυτοσχεδιάζαμε 34 της ώρας πάνω σε LATIN και παραδοσιακούς ρυθμούς…
Εκεί γνώρισα την Ιοκάστη, αδελφή της Ντέπη νομίζω, που είχε δυο γωνίες παραπάνω, πάλι στη Ζαμπελίου, το «Μεσόστρατο» με τα ινδικά ρούχα, χρώματα και αρώματα……
Με τη Βερούσκα, το μεγαλόσωμο θηλυκό μπόξερ, να τρίβεται στα πόδια μας και να ακουμπά το κεφάλι της στα γόνατά μας για χάδια...
Όμορφες εποχές, όμορφοι άνθρωποι, όμορφη θητεία, χαθήκαμε, όλα αυτά τα χρόνια -τριάντα τόσα- είναι αλήθεια, αν και η σχέση μου με τα Χανιά είναι πλέον στενή (φιλίες και κουμπαριές).
Έμαθα τυχαία τον θάνατο του Θοδωρή, ξεφυλλίζοντας τη μηνιαία εφημερίδα -Πυξίδα της πόλης- που εδώ και μερικά χρόνια εκδίδει και μου στέλνει ο φίλος Ματθαίος Φραντζεσκακης στα Χανιά.
Με συγκλόνισε το γεγονός και περισσότερο γιατί όλα αυτά τα χρόνια ήθελα -και πάντα ξεχνούσα- να του δώσω κάτι φωτογραφίες του τότε. Ας είναι, θ’ ανταμώσουμε κάποτε Θοδωρή, ίσως σ’ ένα στέκι που θα λέγεται και πάλι «Αντάμωμα».
Καλό ταξίδι φίλε,
Σ’ ευχαριστώ
Μιχάλης Δ. Μαντζαβίνος

Η θέαση ως γνωριμία

Πριν από μερικά χρόνια, σε κάποια μικρή εκδήλωση της πόλης, βρέθηκα σε ένα τραπέζι με κάποιους ανθρώπους που δεν γνώριζα από πριν, μεταξύ τους ήταν και ο Θοδωρής Kαλούμενος.
Mου είπαν ότι είναι γνωστός καλλιτέχνης της πόλης και νομίζω ότι άφησαν να εννοηθεί, λίγο ιδιόρρυθμος.
Μου έκανε εντύπωση η ελευθερία έκφρασής του, παρόλο που δεν μας γνώριζε όλους.
Λόγω του ότι με ερεθίζουν οι ιδιορρυθμίες των άλλων, ιδίως εκείνων που έχουν έντονη προσωπικότητα, ένα είδος περιέργειας να μάθω περισσότερα γι’ αυτούς. Οταν τύχαινε να τον συναντήσω στον δρόμο ή κάπου αλλού, πρόσεχα στο πρόσωπό του τις εκφράσεις και τις αντιδράσεις του, πιο πολύ από ένστικτο, ένα είδος αυτομάτου κουίζ που κάνω με τον εαυτό μου, ίσως για να καταλάβω πώς σκέπτεται ο άλλος και μετά να συμφωνήσω ή διαφωνήσω μαζί του…
Αραγε τι κρύβεται πίσω από αυτό που φαίνεται;
Η εικόνα του, συνήθως σοβαρή, κλειστή, μερικές φορές χαρούμενη, με μια ένταση όμως χαραγμένη πάνω της, δε μου έδινε κάποιο συγκεκριμένο συμπέρασμα.
Πριν δυο χρόνια μια παλιά αγαπημένη φίλη από Αθήνα είχε έρθει στα Χανιά και μου ζήτησε να περάσουμε από την gallery που είχε ανοίξει τότε ο Θοδωρής γιατί ήθελε πολύ να τoν δει.
Χωρίς να τη ρωτήσω, από τον τρόπο μόνο που μίλαγε γι’ αυτόν κατάλαβα ότι τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση.
Aπό τότε δεν τον ξαναείδα, πριν μερικούς μήνες έμαθα ότι έφυγε…
Στην εφημερίδα διάβασα για τις εκδηλώσεις που γινόταν στη μνήμη του.
Πήγα, παρακολούθησα το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, άκουσα τις ομιλίες, συγκινήθηκα.
Σήμερα το πρωί αποφάσισα να πάω να δω την έκθεση στην Πινακοθήκη προς τιμή του, όπου εκθέτονταν τα περισσότερα έργα του, αυτά που φαντάζομαι, μπόρεσαν να βρεθούν από συλλογές της πόλης μας και της οικογενείας του.
Δεν είμαι κριτικός τέχνης ή ζωγράφος παρ’ όλα αυτά έχω μελετήσει αρκετή ιστορία της τέχνης, έχω επισκεφτεί κάποια μεγάλα Μουσεία του κόσμου και νομίζω ότι αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα.
Αυτό που είδα με εντυπωσίασε, μπροστά μου έβλεπα ένα είδος συμβολιστικού ρεαλισμού με πολλά μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις.
Ασχετα αν συμφωνούσα ή όχι μαζί του π.χ. στην αντίληψη του ότι : 'Ενα αντικλείδι, δηλαδή αντι-σφάλμα, είναι πολύ διαφορετικό από το ορθόν καθεαυτό', όπως χαρακτηριστικά έγραφε.
Το αντι-σφάλμα δεν θα είναι ποτέ το ορθόν τονίζει σε ένα κείμενό του ο Θοδωρής, με το όποιο δεν συμφωνώ, διότι θεωρώ ότι το αντικλείδι και οποιοδήποτε αντίγραφο μπορεί να είναι διαφορετικό, αλλά τίποτα δεν αποκλείει να είναι καλύτερο από το πρωτότυπο, όπως και χειρότερο βέβαια…
Εκεί που συμφωνώ με την άποψή του είναι εκεί που λέει ότι έχει μεγάλη σημασία 'να γνωρίζουμε τις κλείδες και τα κλείθρα του ίδιου μας του εαυτού που δεν τα βρίσκουμε παρά μόνο σε αυτόν τον ίδιο', είμαστε εμείς οι ίδιοι η κλείδα και το κλείθρον του εαυτού μας, όπως αναφέρει.
Αυτές οι σκέψεις με απασχολούσαν όσο παρακολουθούσα τα έργα του, μέχρι που είδα αυτούς του στίχους γραμμένους από το χέρι του.
Σ’ αυτή τη σκιά
το πλάνο αλλάζει
σ’ αυτή τη σκιά
πλανιέται η αλλαγή
σ’ αυτή τη σκιά
δεν υπάρχει σκοτάδι
Ο Καλούμενος είχε αντιληφθεί την κωμικοτραγωδία της ύλης, αλλά και την ομορφιά των παιγνίων της, από τα οποία, όμως, ενώ τα χαιρόταν όσο μπορούσε, έχω την εντύπωση, ότι μπορούσε να είναι αποστασιοποιημένος, κάτι σαν παρατηρητής που είχε τη δυνατότητα να βγαίνει έξω από το σώμα και να παρατηρεί από πάνω και από το πλάι, αυτά που συνέβαιναν στις σκέψεις, στο σώμα, στις εμπειρίες του, ψύχραιμα, σαν από αιθέριο σώμα…
Τα χρώματά του πλούσια εκπέμπουν ελεγχόμενο συναίσθημα, εσωτερικό πλούτο, ένα έξυπνο, αντιληπτικό γεμάτο φαντασία είναι.
Οι συμβολισμοί του άλλοτε φανεροί, άλλοτε κρυμμένοι καθορίζουν ένα έργο πολυποίκιλο αλλά και συγκεκριμένο. Οπως περιεργαζόμουν το έργο του ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα που είχα την αίσθηση ότι εξέπεμπαν κάποια έργα του, είχα χρόνια να το νιώσω, εκείνο τον βαθύτερο φόβο και πόνο των χρόνων της δικτατορίας και λίγο μετά, μόνο όσοι μεγαλώναμε τότε στο κάποτε κλεινόν άστυ (Αθήνα), νομίζω ότι μπορούμε να αντιληφτούμε, μια κατάσταση που δεν εξηγείται εύκολα με λόγια, ένα βάρος που πονάει…
Πιστεύω ότι είναι ένα δύσκολο πράγμα να καταλάβεις σε βάθος έναν καλλιτέχνη διότι το χαρακτηριστικό του είναι συνήθως η πολυμορφία. Γνώρισα αργά τον Θοδωρή Καλούμενο στον βαθμό που μπόρεσα βέβαια να αντιληφθώ τις συνισταμένες της πολύπλευρης προσωπικότητάς του.
Θα ’θελα να τον χαιρετήσω με ένα κειμενάκι δικό του, το βρήκα γραμμένο σε ένα μέρος της έκθεσης που θεωρώ ότι χαρακτηρίζει την προσωπικότητά του καθώς και την προσφορά του στους δικούς του, τους φίλους του, στον τόπο μας:
Μη κάθεσαι
μη τρέχεις
να ’σαι όρθιος
και να δουλεύεις
να κάνεις διάλειμμα
και ν’ αναπαύεσαι
και πάλι
να ’σαι όρθιος.
Βαγγέλης Σ. Μαρκάκης
Link: http://www.haniotika-nea.gr/64087-apo-to-antamwma-sto-simera/

Νέα μέθοδος πρόβλεψης πλημμυρών από το Πολυτεχνείο Κρήτης

Του Γ. ΛΥΒΙΑΚΗ
Μια νέα στρατηγική πρόβλεψης ακραίων καιρικών φαινομένων, κυρίως βροχών και καταιγίδων, με τη χρήση μετεωρολογικού ραντάρ αναπτύχθηκε πρόσφατα από το Πολυτεχνείο Κρήτης στην περιοχή της Αλμυρίδας Χανίων.
Η εργασία αυτή έγινε στο πλαίσιο διδακτορικής διατριβής που εκπονήθηκε στο τμήμα των Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης από τον Γιάννη Ν. Δαλιακόπουλο, με επιβλέποντα τον καθηγητή Γιάννη Κ. Τσάνη. Για την υλοποίηση της διατριβής, χρησιμοποιήθηκαν μετρήσεις από το τοπικό δίκτυο βροχομετρικών σταθμών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και της Περιφέρειας Κρήτης, όπως επίσης και το μετεωρολογικό ραντάρ της Ναυτικής Βάσης της Σούδας.
Στο πλαίσιο της εργασίας υιοθετήθηκε και εξελίχθηκε μια νέα στρατηγική συλλογής και ανάλυσης πληροφοριών σχετικών με μία πλημμύρα μετά την εκδήλωσή της, που καλείται μεταπλημμυρική έρευνα πεδίου.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην επεξεργασία και ανάλυση μετεωρολογικών παρατηρήσεων από ραντάρ τύπου C-Band σε συνδυασμό με επίγειες μετρήσεις βροχόπτωσης. Δεδομένης της αποτελεσματικής εμβέλειας του συγκεκριμένου μετεωρολογικού ραντάρ (μεγαλύτερη από 100 χλμ.), οι δυνατότητες πρόγνωσης που παρέχει είναι πολύ σημαντικές και υπερβαίνουν συχνά τις 2 με 3 ώρες από την εμφάνιση ακραίων γεγονότων.
Στο πλαίσιο της ανάλυσης των δεδομένων, δημιουργήθηκε ένα καινοτόμο πειραματικό λογισμικό επεξεργασίας και παρουσίασης δεδομένων που επιτρέπει τη σύγκριση διαφορετικών μεθοδολογιών ανάλυσης.
(Ελευθεροτυπία - 22/3/2011)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=261400

Κρητικές πρωτιές και σε τουρισμό και σε ανεργία

Πρώτη στον τουρισμό, αλλά και στην ανεργία είναι η Περιφέρεια Κρήτης!
Το νησί, σε πανελλαδικό επίπεδο:
- Κατέχει την πρώτη θέση στη συνεισφορά του τριτογενούς τομέα, που αποτελείται κυρίως από τουριστικές υπηρεσίες, μετά τις Περιφέρειες Αττικής και Κεντρικής Μακεδονίας.
- Κατέχει την πρώτη θέση, μετά την Περιφέρεια Αττικής, στις προτιμήσεις των αλλοδαπών επισκεπτών, συγκεντρώνοντας το ένα τέταρτο των διεθνών αφίξεων.
- Κατέχει την πρώτη θέση στην αύξηση του μέσου ποσοστού ανεργίας, τα τελευταία τρία χρόνια. Η ανεργία κατά την περίοδο 2007-2010 υπερδιπλασιάστηκε, κατά 121%, ενώ τον τελευταίο μήνα του 2010 το ποσοστό ανεργίας εκτοξεύτηκε στο 14,3%.
Τα παραπάνω αποτελούν συμπεράσματα μελέτης που εκπονήθηκε από το Τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων (ΜΑΙΧ) και από το Εργαστήριο Συστημάτων Χρηματοοικονομικής Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Η έρευνα αυτή αποτελεί πανελλαδική σύγκριση Περιφερειών και τη συντόνισε ο συντονιστής Σπουδών και Ερευνας του ΜΑΙΧ, δρ Γιώργος Μπαουράκης, σε συνεργασία με τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Κώστα Ζοπουνίδη και με τη συμμετοχή του Περικλή Δράκου, από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης, και του ερευνητή του ΜΑΙΧ Γιώργου Αγγελάκη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει η Ελληνική Στατιστική Αρχή, σε όλες τις Περιφέρειες της Ελλάδας σημειώθηκε αύξηση της ανεργίας, με το υψηλότερο ποσοστό να εμφανίζεται στην Περιφέρεια Κρήτης, 121%, και ακολουθούν οι Περιφέρειες Αττικής, Ιονίων Νήσων και Θεσσαλίας, με 62%, 58% και 55%, αντίστοιχα. Αντιθέτως, τη μικρότερη αύξηση της ανεργίας παρουσίασε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου με 5,3%.
Κατά το έτος 2010, το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας παρουσιάστηκε στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας με 15,3% και ακολουθούν οι Περιφέρειες των Ιονίων Νήσων και της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, με 14,3% και 14,2%, αντίστοιχα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία - 21/3/2011)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=261195

Συνέντευξη με τον Κώστα Συνολάκη

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Aν γίνει ένας μεγάλος σεισμός κάπου στον κόσμο αύριο, θα είναι ένα τυχαίο γεγονός και δεν θα έχει σχέση με τον σεισμό της Ιαπωνίας. Στην Ελλάδα, πάντως, υπάρχουν οι κατάλληλες γεωλογικές συνθήκες για την εκδήλωση μεγάλου σεισμού, παρόμοιου με αυτόν της Ιαπωνίας. Τα παραπάνω επισημαίνει ο καθηγητής Φυσικών Καταστροφών, διευθυντής του Εργαστηρίου Φυσικών Καταστροφών και Παράκτιας Μηχανικής του Πολυτεχνείου Κρήτης και πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.) Κώστας Συνολάκης.
Aπο την τελευταία αποστολή του Πολυτεχνείου Κρήτης στην Σουμάτρα Aπο την τελευταία αποστολή του Πολυτεχνείου Κρήτης στην Σουμάτρα Συγκεκριμένα, ο κ. Συνολάκης, ο οποίος έχει επίσης διατελέσει και διευθυντής του Κέντρου Προειδοποίησης Τσουνάμι του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας των ΗΠΑ, αναφέρει:
'Ο σεισμός μεγέθους 8,9 στην Ιαπωνία και η ακόμη εξελισσόμενη τραγωδία συγκίνησε ακόμη και εμάς πουγνωρίζουμε από πολύ κοντά τα αποτελέσματα των τσουνάμι στις παράκτιες ζώνες. Συγχρόνως, πυροδότησε τις ερωτήσεις στα ελληνικά Μ.Μ.Ε. και τα μπλογκ, κατά πόσο ένας τόσο μεγάλος σεισμός μπορεί να επηρεάσει τη σεισμικότητα αλλού και ειδικά στην Ελλάδα.

Η απάντηση είναι απλή. Φυσικά ένας μεγάλος σεισμός πυροδοτεί άλλους σεισμούς: είναι οι μετασεισμοί. Ενίοτε μπορεί να πυροδοτήσει σεισμούς σε γειτονικά
ρήγματα. Ο σεισμός μεγέθους 9,2 της Σουμάτρα, της 26ης Δεκεμβρίου 2004, που έφερε τα τσουνάμι στο προσκήνιο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος, διέγειρε ρήγμα στo νότιο άκρο της Σουμάτρας και τρεις μήνες αργότερα έγινε ένας σεισμός μεγέθους 8,6. Ενας από τους δέκα μεγαλύτερους που έχει ποτέ μετρηθεί.
Αλλά δεν υπάρχει καμία φυσική εξήγηση που να μας αναγκάζει να υποθέσουμε ότι ένας μεγάλος σεισμός στον Ειρηνικό μπορεί να δημιουργήσει σεισμούς στη Μεσόγειο. Οπως και στον Ειρηνικό, σεισμοί στη Μεσόγειο συμβαίνουν, αλλά μέχρι τώρα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο. Αν γίνει ένας σεισμός κάπου στον κόσμο αύριο, αυτό θα είναι ένα τυχαίο γεγονός και δεν θα έχει σχέση με τον σεισμό της Ιαπωνίας.
Στο σημείο αυτό ο κ. Συνολάκης προσθέτει:
 "Δυστυχώς, έχουμε μόνο 90 χρόνια εμπειρία στο να μετράμε σεισμούς, από τότε που χρησιμοποιήθηκαν οι πρώτοι σεισμογράφοι. Σεισμοί από μετακινήσεις πλακών γίνονται στη γη επί εκατομμύρια χρόνια. Το να βγάζουμε συμπεράσματα, πέραν του να διαπιστώνουμε πόσο
λίγο καταλαβαίνουμε τους σεισμούς και τα τσουνάμι, είναι σαν να έχουμε παρατηρήσει τη Σελήνη ένα μόνο βράδυ και μετά να δηλώνουμε ότι γνωρίζουμε όλον τον κύκλο της τροχιάς της διαρκείας 28 ημερών και να βάζουμε πιθανότητες στο κατά πόσο επαναλαμβάνεται.
 Πέρυσι στις 27 Φεβρουαρίου 2010 έγινε ένας σεισμός μεγέθους 8,8 στη Χιλή. Δημιουργήθηκε μεγάλο τσουνάμι που έφτασε ως την Ιαπωνία. Δεν προξενήθηκε κανένας άλλος σεισμός σε άλλες περιοχές του πλανήτη από αυτό τον σεισμό, που ήταν σχεδόν ίδιου μεγέθους από αυτόν της Ιαπωνίας".
Και τονίζει: 
'Η ερώτηση δεν είναι αν ο πρόσφατος σεισμός 8,9 μπορεί να προξενήσει σεισμούς στην Ελλάδα, αλλά αν στην Ελλάδα υπάρχουν οι γεωλογικές συνθήκες για τη δημιουργία παρόμοιου σεισμού. Η απάντηση είναι, δυστυχώς, ναι. Η μεγάλη ζώνη καταβύθισης που γνωρίζουμε σαν Ελληνικό Τόξο και εκτείνεται από τις ακτές της Τουρκίας, νότια της Ρόδου και της Κρήτης, δυτικά της Πελοποννήσου, δυτικά από τα Επτάνησα μέχρι το Ντουμπρόβνικ, έχει και το 365 μ.Χ. και
το 1303 μ.Χ. προξενήσει μεγάλους σεισμούς. Ο σεισμός του 365 μ.Χ. υπολογίζεται από γεωλογικές έρευνες του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ που παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, να κυμαίνεται σε μέγεθος από 8,3 - 8,5 βαθμούς. Για τον σεισμό του 1303 μ.Χ., δεν υπάρχουν ανάλογα ακριβή στοιχεία σαν τον σεισμό του 365 μ.Χ. για την ποσοτικοποίηση του μεγέθους, αλλά είναι γενικά παραδεκτό ότι ήταν μεγαλύτερο από 8. Κατά τους Άγγλους συναδέλφους, τέτοιοι σεισμοί συμβαίνουν κάπου στο ελληνικό τόξο κάθε περίπου 800 χρόνια.
(ΠεριοδικόNature, Shaw and others, 2008). Τα αποτελέσματα από ένα τέτοιο μεγασεισμό θα εξαρτηθούν από το εστιακό βάθος και την απόσταση από την ξηρά'".
Καταλήγοντας ο κ. Συνολάκης επισημαίνει:
 "Όσον αφορά το πόσο καλά καταλαβαίνουμε -σαν επιστημονική κοινότητα- τις δυνατότητες οποιαδήποτε σεισμικής ζώνης να προξενήσει μεγασεισμούς: μία μόλις εβδομάδα πριν τον σεισμό της Ιαπωνίας, άλλοι ξένοι ειδικοί δήλωναν σε συνέδριο ότι μεγασεισμοί δεν προξενούνται στην δυτική πλευρά του Ειρηνικού. Ο Εγκέλαδος αποφάσισε να τους διαψεύσει με πολύ τραγικό τρόπο".
(Ηλεκτρονική έκδοση enet.gr - 16/3/2011)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=260193

Τριήμερο Βραζιλιάνικου κινηματογράφου στα Χανιά

Η 2η Εβδομάδα Βραζιλιάνικου Κινηματογράφου διοργανώθηκε με μεγάλη απήχηση στην Αθήνα, από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος σε συνεργασία με την πρεσβεία της Βραζιλίας. Τώρα, ένα μέρος των ταινιών αυτών παρουσιάζονται στα Χανιά, με πρωτοβουλία του cineTAZ και με τη βοήθεια της ΚΙΝΟΧ.
Οι προβολές, με ελεύθερη είσοδο, θα φιλοξενηθούν
-στο Θέατρο Βλησίδη: Παρασκευή 19 και Σάββατο 19 Μαρτίου (20.00 +22.00)
-στην αίθουσα Ι. Μελχισεδέκ Γ': την Κυριακή 20 Μαρτίου (21.00 + 22.30)
Κατά τη διάρκεια του τριημέρου το μεζεδοπωλείο Γλωσσίτσες θα προσφέρει στους θεατές των ταινιών τη μουσική υπόκρουση και μια παραδοσιακή καϊπιρίνια μετά το φαγητό.
Για περισσότερες πληροφορίες:
www.cinebratenas.com
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
-Παρασκευή 18/3 Θέατρο Βλησίδη
20:00 Ο Πάτερ και η Κοπέλα
(Ζοακίμ Πέντρο ντε Αντράντε, 1965, 90')
Ο έρωτας ενός ιερωμένου με μια νεαρή επαρχιώτισσα προκαλεί τη μικρή κοινωνία στην ενδοχώρα της Βραζιλίας του '60, προσφέροντας μια ποιητική αλληγορία για τη σύγκρουση του πάθους με την αγιότητα και μια από τις ωραιότερες ταινίες του «Σινέμα Νόβο».
22:00 Ó, Paí, Ó (Μονίκ Γκαρτενμπέργκ, 2007, 96’)
+ Στο μυαλό του Ταραντίνο (300ml, 2006, 14')
Κωμικά και δραματικά επεισόδια με χαρακτηριστικούς τύπους της Μπαΐα, την ημέρα που τελειώνει το καρναβάλι στην πλατεία Πελουρίνιο, όπου άλλοτε μαστιγώνονταν οι σκλάβοι. Μια ταινία που αγαπήθηκε πολύ για την αυθεντικότητα και για την ανθρωπιά της. Μαζί, ένα διασκεδαστικό φιλμάκι μικρού μήκους με δυο μπαρόβιους που αποδομούν το σινεμά του Ταραντίνο (όπως εκείνος, κάποτε, το Like A Virgin).
-Σάββατο 19/3 Θέατρο Βλησίδη
20:00 Μπαλαδόροι: Ήταν Μια Φορά
το Ποδόσφαιρο (Ούγκο Ζορζιέτι, 1998, 93´)
Απολαυστικό και συγκινητικό πορτρέτο της λαϊκής Βραζιλίας, που ζωντανεύει στο πανί, καθώς μια παρέα από παλαίμαχους των γηπέδων αναθυμούνται ξεκαρδιστικές αλλά και τραγικές, απόλυτα ανθρώπινες στιγμές από την ιστορία ενός σπορ που είναι τρόπος ζωής.
22:00 Ορφέου (Κάρλος Ντιέγκες, 1999, 110´)
Εντυπωσιακό σύγχρονο ριμέικ της κλασικής ταινίας που έφερε τη Βραζιλία και τη μουσική της στο παγκόσμιο προσκήνιο, τοποθετώντας το μύθο του Ορφέα στις φαβέλες, ανάμεσα σε μασκαράδες και σε συμμορίτες, που αγωνίζονται με πάθος να ζήσουν, λίγο ακόμα, τη μαγεία.
-Κυριακή 20/3 Αίθ. Ι. Μελχισεδέκ Γ´,
21:00 Εκεί Που Τελειώνει η Γη (Σέρζιο Μασάντο, 2001, 75´)
Μια ματιά στο έργο του Μάριο Πεϊσότο, που 22 ετών γύρισε την –κατά γενική ομολογία– ωραιότερη ταινία του βραζιλιάνικου σινεμά (Limite, 1932), αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρώσει την επόμενη, ομότιτλη με αυτό το ντοκυμαντέρ.
22.30 Η Ενσάρκωση του Κακού (Ζοζέ Μοζίκα Μαρίνς, 2008, 94´)
Σπλάτερ και τρόμος διά χειρός του «σκοτεινού αρχιερέα του βραζιλιάνικου trash», με τον ιδρυματικό Νεκροθάφτη Ζε να απελευθερώνεται, αποφασισμένος να μην αφήσει τίποτα όρθιο ώσπου να ολοκληρώσει την αποστολή του.
-Περισσότερα στο http:\\cineTAZ11.blogspot.com

Μια ζεστή αγκαλιά για τους ανήλικους παραβάτες

"Το ίδιο το ποινικό σύστημα είναι συντελεστής εγκληματογένεσης με την απόρριψη και τον στιγματισμό του παραβάτη". Η επισήμανση αυτή είχε γίνει προ ετών σε μια από τις πρώτες ημερίδες που είχε διοργανώσει η νεοσύστατη, τότε, Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Νομού Χανίων, υπό την αντιπροεδρία της, πάντα δραστήριας, κυρίας Σοφίας Ευαγγελίδου - Λυγγούρη. Η Εταιρεία τότε είχε βοηθήσει δεκάδες ανήλικους με παραβατική συμπεριφορά. Η αδρανοποίησή της, κάποτε, ήταν ένα λυπηρό γεγονός. Η επαναδραστηριοποίησή της, τελευταία, με δημόσια παρουσία, όχι μόνο αποτελεί γεγονός εξαιρετικής σημασίας, αλλά δίνει ελπίδες ότι θα βρουν υποστήριξη δεκάδες νέα παιδιά, τα οποία, στην εποχή μας, εποχή αδιεξόδων και τεράστιων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, είναι πιο εύκολο να βρεθούν στην παραβατικότητα. Πώς, όμως, μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό;
"Χρειάζεται ενίσχυση της πρόληψης", όπως δήλωσε σε ρεπορτάζ του συναδέλφου Δημήτρη Μαριδάκη, που δημοσιεύτηκε στα "Χ.Ν." της Δευτέρας 14 Μαρτίου, η επιμελήτρια ανηλίκων και κοινωνική λειτουργός Αλεξάνδρα Μαυρομάτη.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι ιδιαίτερα σημαντικό και το γεγονός της ίδρυσης Κέντρου Αξιοποίησης Ελεύθερου Χρόνου της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων Νομού Χανίων στην οδό Σφακίων 27 - 29, σε χώρο που έχει παραχωρηθεί από την Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου.
Τα εγκαίνια θα γίνουν σήμερα, στις 5.30 το απόγευμα. Το Κέντρο, σύμφωνα με την Εταιρεία, αναμένεται να συμβάλλει στην προσπάθεια πρόληψης της νεανικής παραβατικότητας.
Επίσης, το ερχόμενο Σαββατοκύριακο 19 και 20 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων συνέδριο για τη νεανική παραβατικότητα.
Η ελπίδα όλων μας; Οι ανήλικοι παραβάτες να βρουν μια ζεστή αγκαλιά από τους αρμόδιους φορείς και τη Δικαιοσύνη, ώστε να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία. Να βρουν εκείνα τα οποία θα καλύψουν το κενό το οποίο τους οδηγεί στην παραβατικότητα. Χωρίς στιγματισμούς και απορρίψεις...
Γ. ΛΥΒ.

Μια συνέντευξη του Μανώλη Ρασούλη

Φτωχότερη πνευματικά έγινε τις τελευταίες ημέρες η Ελλάδα καθώς ένα άξιο τέκνο της, με κρητική καταγωγή, ο Μανώλης Ρασούλης, "έφυγε" από τη ζωή.
Ο Μανώλης Ρασούλης είχε προσφέρει πολλά στον ελληνικό και όχι μόνο πολιτισμό. Με τα κείμενα, τα τραγούδια, τα λόγια του και τις παρεμβάσεις του. Με τη ζωή του και τη στάση του.
Ο Μανώλης Ρασούλης είχε έρθει πολλές φορές και στα Χανιά. Μια από αυτές, ήταν τον Απρίλιο του 2003. Τότε, είχε επισκεφτεί τα Χανιά με αφορμή τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στη Σούδα. Κατά την παραμονή του, βρεθήκαμε στην "Ταράτσα", στο παλιό λιμάνι, για μια συνέντευξη, η οποία δημοσιεύτηκε στο ένθετο "Διαδρομές" των "Χανιώτικων νέων" της 18ης Απριλίου 2003.
"Είμαι ενάντια στον πόλεμο κατά 100%", μου έλεγε.
"Είμαι εξολοθρευτής πολέμου. Και εννοώ γενικά το φαινόμενο πόλεμος".
"Ο κόσμος -είχε σημειώσει ο Μ. Ρασούλης- αλλάζει. Προς ποια κατεύθυνση; Προς το καλό μας; Προς το κακό μας; Αυτό είναι απτουάζ να το καταλάβουμε και να το καθοδηγήσουμε. Και βεβαίως αντιπολεμικά. Αλλά μην γίνει με έναν τρόπο τετριμμένο. Εγώ, πάντως, έχω γράψει ένα σιγκλάκι, ένα τραγούδι για την ειρήνη. Πούλησε 200 κομμάτια. Οχι ότι αυτοί που δεν το αγοράσανε είναι υπέρ του πολέμου. Αλλά δεν το πλασάρανε, δεν το παίξανε στα ράδια. Περί γυναικείων εσωρούχων 200 τραγούδια να γράφω την ημέρα θα τα βγάλουνε. Και αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα θα πρέπει να δίνουμε μάχες ενάντια στον πόλεμο. Και μέσα μας και έξω μας. Δηλαδή, υπέρ της συνείδησης. Ο πόλεμος είναι παιδί της άγνοιας. Αμα το συνειδητοποιήσουμε, θα το καταργήσουμε. Και το τραγούδι εμπεριέχει αυτές τις αξίες".
Για το ελληνικό τραγούδι μου είχε πει:
"Πάντα το τραγούδι δίνει τις μάχες του. Αλλά ξέρεις τι θησαυροί έχουν χαθεί; Ενώ έπρεπε η Πολιτεία να είχε ενδιαφέρον για το ελληνικό τραγούδι ως εθνικό προικιό. Γιατί το έχουνε καταντήσει να λένε ότι είναι ένα ωφελιμιστικό προϊόν όπως το ποτήρι με το νερό. Που είναι πράγματι. Αλλά αυτό το ποτήρι μπορεί να το φέρουμε από το Μιλάνο, μπορεί να το φέρουμε από τη Βενεζουέλα. Το ελληνικό τραγούδι φύεται εδώ, μέσα από τα βάσανα των Ελλήνων, τις εμπειρίες, το γούστο, τον οίστρο, το παραμύθι. Δεν είναι γραβάτα".
Να σημειώσουμε ότι ο διάσημος και ιδιαίτερα αγαπητός λαϊκός τραγουδιστής, στιχουργός, ποιητής, συγγραφέας, αρθρογράφος βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, σε ηλικία 66 ετών.
Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη. Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοΐζος και τραγουδούν μαζί τα "Νέγρικα" με τη Μαρία Φαραντούρη.
Η συνεργασία του με τον Νίκο Ξυδάκη στα "Δήθεν" είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Ελληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως "Αχ Ελλάδα", "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια", "Πότε Βούδας, πότε Κούδας", "Το κοτλέ παντελονάκι", "Τίποτα δεν πάει χαμένο".
Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά σε Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία μέχρι και τη μακρινή Ιαπωνία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 16/3/2011)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/63065-o-polemos-einai-paidi-tis-agnoias/

Τα σόναρ του ΝΑΤΟ τρελαίνουν τις φάλαινες

Το ΝΑΤΟ ευθύνεται για το θάνατο κητοειδών; Δεν αποκλείεται, λένε επιστήμονες, με αφορμή και τη «δελφινοφάλαινα» μήκους πέντε μέτρων που ξεβράστηκε την περασμένη εβδομάδα στην ακτή του Κουρφαλώνα στην Κίσσαμο Χανίων.
Το κήτος έχει την επιστημονική ονομασία ziphius cavirostris, αλλά είναι πιο γνωστό ως «δελφινοφάλαινα», καθώς έχει κοινά χαρακτηριστικά και με τα δύο θηλαστικά.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος», που είδαν από κοντά το κήτος, δεν έφερε τραύματα ή άλλα σημάδια που να δείχνουν ότι ο θάνατός του προέκυψε από κάποια βίαιη ενέργεια.
Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών Αλέξανδρος Φραντζής ανέφερε: «Δυστυχώς είναι σύνηθες φαινόμενο ύστερα από ναυτικές ασκήσεις των πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ και των ακουστικών (σόναρ) που χρησιμοποιούνται να έχουμε θανάτους κητών, όπως ο ζιφιός. Αν τις επόμενες ημέρες ξεβραστούν και άλλα, θα ξέρουμε σίγουρα ότι αυτή είναι η αιτία».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών κητοειδών που ξεβράστηκαν σε παραλία της Πελοποννήσου στη δεκαετία του '90 προήλθε ύστερα από άσκηση πλοίων του ΝΑΤΟ.
«Τους έχουμε επισημάνει πολλές φορές εδώ και 20 χρόνια τη ζημιά που κάνουν, αλλά δυστυχώς δεν αλλάζουν τακτική. Ολα αυτά έχουν αποτέλεσμα, ο αριθμός των ziphius cavirostris να έχει μειωθεί σημαντικά στις ελληνικές θάλασσες και στη Μεσόγειο», τόνισε ο επιστήμονας.
Υπεύθυνοι του Ινστιτούτου αφαίρεσαν ένα κομμάτι της φάλαινας που θα σταλεί για ιστολογικές και κυτταρολογιές εξετάσεις. Το νεκρό κήτος, το οποίο τράβηξε στην παραλία φορτωτής, έγινε αντικείμενο παρατήρησης από κατοίκους της περιοχής, που δήλωναν την απογοήτευσή τους για το ότι ένα θαυμάσιο πλάσμα της φύσης είχε αυτή την κατάληξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία - 14/3/2011)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=259301

Εμποροι και τοπική οικονομία

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, που ισοπεδώνονται τα πάντα και οι πολυεθνικές εταιρείες επεκτείνονται παντού, η κοινωνική συνοχή αλλά και η στήριξη των τοπικών οικονομιών είναι ιδιαίτερα σημαντικές υποθέσεις. Ετσι, το δεκαήμερο προσφορών στο οποίο προχωρούν οι έμποροι των Χανίων είναι μια ακόμα ευκαιρία για να έρθουμε σε επαφή με τους ανθρώπους που, χρόνια τώρα, συναντάμε καθημερινά και να τους προτιμήσουμε για τις αγορές μας. Η στήριξη των ντόπιων επιχειρηματιών είναι στήριξη του τόπου μας.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 14/3/2011)

Εφυγε ο Μανώλης Ρασούλης

Ηλεκτρονική Έκδοση, enet.gr, 15:44 Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Ο διάσημος και ιδιαίτερα αγαπητός λαϊκός τραγουδιστής, στιχουργός, ποιητής, συγγραφέας, αρθρογράφος και αγωνιστής της αριστεράς Μανώλης Ρασούλης βρέθηκε σήμερα το πρωί νεκρός στο σπίτι του στην Θεσσαλονίκη σε ηλικία 66 ετών.
Μέχρι στιγμής τα αίτια του θανάτου παραμένουν αδιευκρίνιστα. Το τελευταίο διάστημα ο Μανώλης Ρασούλης ζούσε απομονωμένος.
Το καλλιτεχνικό και συγγραφικό του έργο εξαιρετικά μεγάλο και πολυσχιδές, με πολύ πλούσια δισκογραφία (βλ παρακάτω λίστα) και πολλές εκδόσεις βιβλίων (πχ Οι «Εβραίοι είναι Έλληνες-Κρήτες», «Εδώ είναι του Ρασούλη», «Τι είδε ο Βουκεφάλας 15 χρόνια Σαλονίκη» κ.α.).
Πολλές φορές ο Ρασούλης διαφώνησε με το λεγόμενο "μουσικό καθεστώς", όπως και με τις δισκογραφικές εταιρείες και δεν δίστασε να αποχωρήσει, εκφράζοντας ελεύθερα τις απόψεις του. Θεωρήθηκε "αιρετικός" και "εκκεντρικός" και τα τελευταία χρόνια σχεδόν αποσύρθηκε από τα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Ο Μανόλης Ρασούλης γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1945 στο Ηράκλειο της Κρήτης .
Γιός ενός χρυσοχόου, στα παιδικά του χρόνια έψαλε στον Πολιούχο 'Αγιο Μηνά. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία τραγουδώντας ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς "Δημοκρατική Αλλαγή".
Στην διάρκεια της δικτατορίας φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα όπου και γνωρίζεται με την Βανέσα Ρεντγκρεϊβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε πολιτικές παραστάσεις. Στο Λονδίνο έγινε και συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή. Τον Μαϊο του ‘68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι.
Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη. Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοϊζος και τραγουδούν μαζί τα "Νέγρικα" με την Μαρία Φαραντούρη.
Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα "Δήθεν" είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως "Αχ Ελλάδα", "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια", " Πότε Βούδας, πότε Κούδας", " Το κοτλέ παντελονάκι", " Τίποτα δεν πάει χαμένο".
Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά σε Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία μέχρι και την μακρινή Ιαπωνία.
Δισκογραφία
* Νέγρικα (Γ. Νεγρεπόντη, Μ. Λοίζου, Μ. Φαραντούρη), 1974
* Νέος Ερωτόκριτος (Ν. Μαμαγκάκης, Π. Πρεβελάκης, Α. Μάνου), 1974
* Αχαρνίς (Δ. Σαββόπουλος), 1977
* Η εκδίκηση της γυφτιάς (Ν. Ξηδάκης, Δ. Σαββόπουλος, Ν. Παπάζογλου), 1978
* Τα δήθεν (Ν. Ξηδάκης, Ν. Παπάζογλου, Δ. Κοντογιάννης), 1978
* Τα τραγούδια της Χαρούλας (Μ. Λοίζος, Χ. Αλεξίου), 1980
* Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει (Χ. Νικολόπουλος, Δ. Κοντογιάννης),
* Παίξε Χρήστο επειγόντως (Χ. Νικολόπουλος, Ε. Βιτάλη, Π. Τερζής),
* Όλοι δικοί μας είμαστε (Χ. Νικολόπουλος, Ν. Παπάζογλου, Π. Τερζής),
* Ζεστά ποτά (Αδελφοί Κατσιμίχα, Μ. Ρασούλης παραγωγή),
* Να’ μαστε πάλι εδώ Ανδρέα (Α. Μικρούτσικος, Μ. Ρασούλης),
* Ναι στο ναι και ναι στο όχι (Μ. Ρασούλης, Ν. Ξηδάκης, Μ. Στεφανόπουλος),
* Τα ποδοσφαιρικά (Γ. Γαβαλάς),
* Διπλά σακατεμένος πειρατής (Γ. Γαβαλάς),
* Εσύ κι αν γίνεις υπουργός εγώ θα σ' αγαπάω (Π. Βαγιόπουλος, Α. Ρασούλη Κουφουδάκη),
* Πότε Βούδας πότε Κούδας (Π. Βαγιόπουλος, Ν. Παπάζογλου, Γλυκερία),
* Βαλκανιζατέρ (Π. Βαγιόπουλος, Γλυκερία, Α. Καρακότας), * Σελοτέιπ (Π. Βαγιόπουλος, Ο. Περίδης, Ν. Ρασούλη, Γ. Λίζος),
* Γεια σου κυρ Εισαγγελέα (Π. Βαγιόπουλος, Καφετζοπουλική κομπανία),
* Νοηματουργείο (Π. Βαγιόπουλος, Γ. Ξηδάκης, Γ. Λοίζος),
* Της άγνοιας ο γιος και το τραγούδι για τον Καστοριάδη (Μ. Ρασούλης),
* Τραγούδι για την Καλαμάτα (Π. Βαγιόπουλος),
* Το τραίνο φτάνει τελικά στην Κατερίνη (Χ. Παπαδόπουλος, Β. Λέκκας, Κ. Σιάπαντα, Ορέστης),
* Τι γυρεύεις μεσ' την Κίνα Τσάκι Τσαν (Π. Βαγιόπουλος, Ν. Βενετσάνου, Ο. Περίδης),
* Αγάπα μας και μή μας χαιρετάς (Ν. Ρασούλι)
* Σκόρπια 1 (Ν. Ξυδάκης, Ν. Παπάζογλου, Γλυκερία), * Σκόρπια 2 (Χ. Αλεξίου, Σ. Μάλαμας)
* Όταν τραγουδούν τα ψάρια (Γ. Λίζος, ʼλεξ Λίζος),
* Σέπτικ Φλες - DEATH METAL I (Ν. Ρασούλι), Γαλλική παραγωγή,
* Σέπτικ Φλες - DEATH METAL IΙ (Ν. Ρασούλι), Γαλλική παραγωγή,
* ah elada sagapo (Ν. Παπάζογλου) Γερμανική εταιρία ΠΥΡΑΝΧΑΣ, Βερολίνο,
*Hummus Sapiens και η μνήμη των κύκλων (Yehuda Poliker)

Εργαστήριο στο... ψυγείο

Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Στο ψυγείο

Η ελληνική γραφειοκρατία δεν πεθαίνει ποτέ. Εδώ και τέσσερα χρόνια διατηρεί «στο... ψυγείο» το Εργαστήριο Ανάλυσης Ελαιολάδου του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων.
Ο εξοπλισμός αγοράστηκε, αλλά παραμένει στις κούτες, καθώς περιμένει την υπογραφή των σχετικών εγκρίσεων από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Παρόμοια κωλυσιεργία παρατηρείται και σε ό,τι αφορά το Κινητό Εργαστήριο Αναλύσεων του ίδιου Ινστιτούτου.
Το θέμα πήρε διάσταση στον τοπικό Τύπο. Το ζήτημα είναι να δοθεί λύση.
Γ. ΛΥΒ.

Ο φάρος της βροχής

Βουτιές απόγνωσης στο λιμάνι της Σούδας

Προτίμησαν να παίξουν κορόνα-γράμματα τη ζωή τους αντί να γυρίσουν στην πατρίδα τους. «Δεν θέλαμε να επιστρέψουμε στο Μπανγκλαντές. Εκεί υπάρχει φτώχεια και δεν έχουμε δουλειά», φέρεται ότι ψέλλισαν κάποιοι από αυτούς στους λιμενικούς.
Πρόκειται για τους 49 υπηκόους Μπανγκλαντές οι οποίοι, κατά τον κατάπλου στο λιμάνι της Σούδας του πλοίου «Ionian King» που έφτασε από την Τρίπολη της Λιβύης, αντί να βγουν από το πλοίο, έπεσαν στη θάλασσα, προκειμένου ν' αποφύγουν την επιστροφή στη χώρα τους με αποτέλεσμα να εκτυλιχθεί μια πραγματική τραγωδία: τρεις από αυτούς έχασαν τη ζωή τους, 35 οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο και 11 παρέμεναν έως αργά χθες το βράδυ αγνοούμενοι. Ωστόσο, οι λιμενικοί εκτιμούν ότι οι αγνοούμενοι κατά πάσαν πιθανότητα βρίσκονται στη ζωή και ότι κολυμπώντας κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τη ξηρά, όπως έκαναν οι πέντε οι οποίοι βρέθηκαν προχθές ζωντανοί σε διάφορες περιοχές του Ακρωτηρίου.
Το «Ionian King» μετέφερε από τη Λιβύη συνολικά 1.288 υπηκόους διαφόρων εθνικοτήτων, από τους οποίους οι 1.219 ήταν υπήκοοι του Μπανγκλαντές. Στις 3.30 τα ξημερώματα της Κυριακής το προσωπικό του Ναυστάθμου Κρήτης ενημέρωσε το Λιμεναρχείο Χανίων για τον εντοπισμό αριθμού ατόμων που βρίσκονταν στη θάλασσα.
Οπως ανακοίνωσε το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, από τις έρευνες αρχικά εντοπίστηκαν και περισυνελέγησαν 29 υπήκοοι του Μπανγκλαντές, εκ των οποίων ο ένας απεβίωσε κατά τη μεταφορά του, 24 μεταφέρθηκαν στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Χανίων και οι υπόλοιποι τέσσερις οδηγήθηκαν στο Ναυτικό Νοσοκομείο Κρήτης στη Σούδα για την παροχή των πρώτων βοηθειών. Παράλληλα εντοπίστηκαν και περισυνελέγησαν από τη θάλασσα νεκροί άλλοι δύο άνθρωποι.
Στη συνέχεια, εντοπίστηκαν στη γύρω περιοχή πέντε άτομα που κατάφεραν να βγουν κολυμπώντας. Ολη μέρα χθες συνεχίζονταν οι έρευνες από θάλασσα και στεριά παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Το βράδυ της Κυριακής απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο Χανίων δύο αεροσκάφη τα οποία μετέφεραν στο Μπανγκλαντές 950 επιβάτες ενώ σήμερα το πρωί αναμένονται ακόμη δύο αεροσκάφη, προκειμένου να μεταφέρουν στις πατρίδες τους τους 1.177 μετανάστες που παραμένουν στο «Ionian King».
Τα συλλυπητήριά της για τους τρεις Μπανγκλαντεσιανούς εργάτες που έχασαν τη ζωή τους τις πρώτες πρωινές ώρες στο λιμάνι της Σούδας εξέφρασε η πρεσβεία της Δημοκρατίας της Κορέας στην Αθήνα. Και οι τρεις εργάζονταν στη Λιβύη για την κορεατική εταιρεία Νταεγού Κατασκευαστική (Daewoo Engineering & Construction Company).
Σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ αναφέρει ότι «ο τραγικός πνιγμός που βρήκαν στο λιμάνι της Σούδας μετανάστες από το Μπανγκλαντές, προκειμένου να αποφύγουν τον επαναπατρισμό τους, αποτελεί ακόμη μία απόδειξη ότι η βία και η καταστολή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το μεγάλο ζήτημα της μετανάστευσης».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία - 8/3/2011)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=257401

Γιώργος Γραμματικάκης: Χρειάζεται ένα ολοκληρωτικό Reset

Το παρακάτω άρθρο του Γιώργου Γραμματικάκη από την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 6 Μαρτίου 2011 με τίτλο: "Χρειάζεται ένα ολοκληρωτικό Reset" όχι μόνο έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά αξίζει όλους να μας προβληματίσει:

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ Καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης και συγγραφέα

Στο κρίσιμο -άλλοι ισχυρίζονται αδιέξοδο- σταυροδρόμι που βρίσκεται σήμερα η χώρα, ο υπογράφων έχει την εντύπωση ότι η μόνη λύση είναι ένα γενναίο, ολοκληρωτικό Reset.
Ο όρος δεν είναι άγνωστος. Reset: Οταν ένας πολύπλοκος μηχανισμός αδυνατεί πια να λειτουργήσει, ή εμφανίζει παράδοξα συμπτώματα, επαναφέρεται στις αρχικές συνθήκες του. Καθώς στη συνέχεια εντέλλεται να «επανεκκινήσει», υπάρχει η βάσιμη ελπίδα ότι η λειτουργία του θα είναι τώρα ομαλή. Οι συσκευές τηλεοράσεως, τα ηχητικά συστήματα, ακόμα όμως και τα πολύπλοκα ηλεκτρονικά ενός αυτοκινήτου, στο Reset αποθέτουν τις ελπίδες τους, όταν ένα εμπόδιο αόρατο παρεμβάλλεται στη λειτουργία τους.
Ο όρος έχει βέβαια μεγάλη εφαρμογή στους υπολογιστές. Εκεί, εάν η εξέλιξη μιας διαδικασίας είναι προβληματική, και οι προσπάθειες αποκαταστάσεως αποδεικνύονται ανίσχυρες, η δραστική επέμβαση του Reset αποτελεί τη μόνη πιθανή διέξοδο. Εχει όμως συχνά κάποιες οδυνηρές συνέπειες. Δεν διαγράφονται μόνο οι ισχύουσες ρυθμίσεις, αλλά κάποτε και το ίδιο το δημιουργικό έργο, που βρισκόταν σε εξέλιξη. Νέες λοιπόν ρυθμίσεις, νέα προσπάθεια -από την αρχή.
Ο υπογράφων έχει λοιπόν την ισχυρή πεποίθηση ότι ένα Reset, αδιαπραγμάτευτο και οδυνηρό, είναι εκείνο που χρειάζεται η χώρα. Δεν εννοώ εδώ την ζοφερή οικονομική πραγματικότητα, και τους τρόπους της εξόδου από την κρίση. Εδώ το απαραίτητο Reset θα επιβληθεί νομίζω από τα πράγματα. Εννοώ κυρίως κάποια θέματα του πολιτισμού, της παιδείας ή των θεσμών· που, όπως ωστόσο λένε οι σοφοί, είναι κριτήριο και προϋπόθεση για όλα τα άλλα. Ενα Reset είναι η μόνη δυνατότητα, η μόνη λύση, για να φτάσουμε πάλι στον καθαρό αέρα και το φως.
Ενώ όμως αυτή η ανάγκη μοιάζει αυτονόητη, εκκρεμούν δύο καθοριστικά ερωτήματα: Πώς επαναφέρει κανείς το σύστημα σε μια καινούρια αρχή; Το μαγικό Reset των υπολογιστών είναι συνήθως δύσκολα προσπελάσιμο, για να αποφευχθεί η κατά λάθος ενεργοποίησή του. Ακόμα όμως και αν η χώρα μας ανακαλύψει το δικό της, απαραίτητο Reset, ποιες αρχικές ρυθμίσεις πρέπει τότε να επιβληθούν για να λειτουργήσει απρόσκοπτα το σύστημα;
Ας εστιάσουμε, προσώρας τουλάχιστον, στο τελευταίο: Τις αρχικές ρυθμίσεις. Ο υπογράφων επιχειρεί εδώ να καταγράψει, σκόρπια και ασύνδετα, κάποιες από τις ρυθμίσεις που απαιτούνται καθώς η νέα μας χώρα θα αναδύεται -αν ποτέ αναδυθεί!- στο φως. Η καταγραφή είναι ενδεικτική. Δίδει έτσι την ευκαιρία στον αναγνώστη να αναζητήσει τις δικές του επιλογές, τις δικές του αρχικές ρυθμίσεις.
1. Η Παιδεία μας, πρώτα και κύρια: Χρειάζεται ολοκληρωτικό, επίμονο Reset. Μακριά από τις βολικές συνήθειες του παρόντος, χωρίς τον εύκολο λαϊκισμό που θολώνει τους σκοπούς της. Η πραγματική παιδεία είναι δύσκολη, επειδή απαιτεί θεμέλια που να αντέχουν. Προϋποθέτει λοιπόν μόχθο και αναζήτηση, γνώση ουσιαστική και όχι στην επιφάνεια. Μόνον αν η Παιδεία κινηθεί σε δρόμους σοβαρότητας και ευθύνης, το μέλλον θα αναδυθεί με καλύτερες προοπτικές.
2. Η μέριμνα για το περιβάλλον: Από την αρχή, όλα. Ενώ οι ύμνοι για τις ομορφιές της χώρας δεν έχουν τελειωμό, τώρα και χρόνια η βαρβαρότητα κυριαρχεί, και οι καταστροφές δεν έχουν όριο. Λένε πολλοί ότι οι νόμοι είναι ανεπαρκείς, και ο έλεγχος απουσιάζει. Φοβούμαι όμως ότι άλλη είναι η αιτία του κακού: Οτι τον τόπο μας, εμείς οι Ελληνες, δεν τον αγαπούμε. Τον τόπο μας, εμείς οι Ελληνες, τον θεωρούμε στρέμματα προς εκμετάλλευση, δάση προς οικοπεδοποίηση, ακρογιαλιές προς ίδιον όφελος. Αν αυτό δεν ανατραπεί, αν αυτή η αρχική συνθήκη δεν αλλάξει, ο θρήνος του περιβάλλοντος θα γίνει -γίνεται ήδη- και δικός μας θρήνος.
3. Οτι ο συνδικαλισμός χρειάζεται απαραίτητα Reset, ηχεί περίπου ως αυτονόητο. Την ανεξαρτησία του θυσίασε στους θολούς διαδρόμους των κομμάτων, και στις πρακτικές του δέσποσαν η αλαζονεία και οι λογικές της συντεχνίας. Reset, λοιπόν: Για να ανακτήσουν οι εργαζόμενοι -εσείς κι εγώ- την πραγματική φωνή τους. Τότε άλλωστε και η πολιτική εξουσία, που είναι συνήθως έρμαιο των πιέσεων, θα αποκτήσει έναν ασυμβίβαστο αλλά και υπεύθυνο συνομιλητή.
4. Reset, στα θέματα του πολιτισμού. Η πολιτική εξουσία -υπουργοί και δήμαρχοι, αξιωματούχοι και λογής «αρμόδιοι»- διακηρύσσουν σε κάθε ευκαιρία τη σημασία του, ομνύουν στην αγαθοεργό του δύναμη. Τι υποκρισία! Ελάχιστοι αισθάνονται το νόημά του, στη δική τους την προβολή κυρίως αποβλέπουν. Οσο λοιπόν εξαρτάται από εκείνους, ο πραγματικός πολιτισμός θα παραμένει πάντοτε μετέωρος, ενώ η ευτέλεια θα κυριαρχεί. Reset, λοιπόν: Η διαχείριση του πολιτισμού πρέπει να επανέλθει σε όσους έμπρακτα σέβονται τις αξίες του. Μόνον έτσι οι αξίες αυτές θα ανακτήσουν το βαθύ, πρωταρχικό τους περιεχόμενο.
5. Οι ιδεολογίες: Αυτοακυρώθηκαν. Τι απομένει από την αριστερά, όταν σε μια κρίσιμη περίοδο κυριαρχούν οι διασπάσεις και μια άγονη συνθηματολογία; Ποιο νόημα έχει μια «συντηρητική» παράταξη, που διολισθαίνει εύκολα προς τον ακραίο λαϊκισμό; Τι -τέλος- σημαίνει σοσιαλισμός, αφού σε πρώτη δυσκολία θυσιάζει όλες τις αξίες και τις ανάγκες που τον γέννησαν; Ενα λοιπόν ολοκληρωτικό Reset, και νέες ρυθμίσεις είναι απαραίτητες. Ο κόσμος των ιδεών χρειάζεται ανασύσταση από τα θεμέλιά του. Ετσι μόνον θα αποκτήσει και η ροή της ιστορίας μια διαφανή ταυτότητα.
6. Οτι το πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται Reset -και μάλιστα επειγόντως! -είναι πια καθολική συνείδηση. Η κατάπληξη των πολιτών εναλλάσσεται με την οργή: Από την ανεπάρκεια ή την ιδιοτέλεια των εκπροσώπων του, από τη μικροκομματική τους όραση.
Αν τα πολιτικά κόμματα δεν ακούσουν τη βουή των επερχομένων γεγονότων, το Reset θα επιβληθεί από ένα λαϊκό ξέσπασμα: Αναρχο φοβούμαι, ίσως και βίαιο.
Οι τελευταίες σκέψεις υποδηλώνουν άλλωστε και την απάντηση στο αρχικό ερώτημα: Πού άραγε κρύβεται το μαγικό κουμπάκι -το απαραίτητο Reset- που θα οδηγήσει σε μια νέα αρχή τη χώρα;
Η Ιστορία δεν αφήνει εδώ πολλές επιλογές. Την πρώτη επιλογή θα ονόμαζα «αυτορύθμιση». Τότε, το ίδιο το πολιτικό σύστημα ωθείται σε ριζοσπαστικές αλλαγές, που του επιτρέπουν να επιβιώσει, αλλά και να αντιμετωπίσει καταστάσεις κρίσιμες. Τηρουμένων των αναλογιών, αυτορυθμίσεις -με αλλαγές του συντάγματος και των βασικών νόμων- έζησε η Ελλάδα με την άνοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου στην εξουσία. Επίσης, με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν κατέρρευσε η δικτατορία.
Η δεύτερη ωστόσο επιλογή της Ιστορίας κινείται γύρω από τον άξονα της βίας: Εξέγερση ή επανάσταση, καταστάσεις αναρχίας -και, σε τελευταία κλιμάκωση, εμφύλιος πόλεμος. Στον περίγυρό μας αφθονούν ήδη τα παραδείγματα. Δεν μπορεί βέβαια να αμφισβητηθεί ότι οι κοινωνικές διεργασίες, που οδηγούν την ιστορία στις επιλογές αυτές, έχουν τη ρίζα τους στην απόγνωση ή στην ελπίδα. Με ορισμένες ωστόσο αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, όταν κυριαρχεί η βία το Reset καταλήγει σε ανεξέλεγκτες ρυθμίσεις. Η εξουσία απλώς αλλάζει πρόσωπο, που είναι συχνά χειρότερο από το προηγούμενο. Λίγο πάντως και πάλι ανακλά τη λαχτάρα ή τις ανάγκες των ανθρώπων.
Ο υπογράφων αισθάνεται ήδη τις αντιρρήσεις των αναγνωστών. Οτι ένα Reset στη χώρα μας μοιάζει έννοια ουτοπική και όραμα ανεφάρμοστο. Η ουτοπία δεν περιγράφει όμως μόνον το ιδεώδες και το απραγματοποίητο. Βρίσκεται εκεί, στο βάθος του ορίζοντα, για να κρατά σε εγρήγορση το νου και την ψυχή.
Πηγή - Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=257063 

Το στοίχημα

ΣΧΟΛΙΑ
Το στοίχημα

Στο έλεος της… απόστασης μέχρι το Ηράκλειο, την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη βρίσκονται πλέον τα νεογνά των Χανίων που χρειάζονται νοσηλεία. Η Μονάδα Νεογνών, που εγκαινιάστηκε μετά βαΐων και κλάδων πριν δυόμισι χρόνια και ξεκίνησε τη λειτουργία της στις 15 Σεπτεμβρίου 2008, ανέστειλε τη λειτουργία της. Το ελάχιστο πια προσωπικό εξήντλησε όλες του τις δυνάμεις. Η Πολιτεία αλλά και οι όποιοι αρμόδιοι δεν στήριξαν όσο έπρεπε τα αιτήματα του προσωπικού. Τώρα, σύμφωνα με τη Διοίκηση του Νοσοκομείου καταβάλλονται προσπάθειες να ανοίξει ξανά η Μονάδα. Η επαναλειτουργία της Μονάδας, αυτή τη φορά με άρτιο τρόπο και χωρίς βέβαια την παραμικρή έλλειψη, είναι πια υπόθεση όλων των Χανιωτών. Είναι το μεγάλο στοίχημα για την κοινωνία και τους φορείς της.

Γ. ΛΥΒ.

Εκλεισε η μονάδα νεογνών του Νοσοκομείου Χανίων

Εγκαινιάστηκε μετά βαΐων και κλάδων τον Σεπτέμβριο του 2008 και χθες έκλεισε λόγω έλλειψης προσωπικού. Είναι η μονάδα νεογνών του Νοσοκομείου Χανίων.
Τις οκτώ μέρες εφημέρευε μόνο μία νεογνολόγος! Πρόκειται για την ίδια τη διευθύντρια της μονάδας, Ελένη Απαζίδου. Οι υπόλοιπες δύο νεογνολόγοι δεν άντεξαν το εξαντλητικό ωράριο και παραιτήθηκαν.
Μιλώντας σε δημοσιογράφους, ο διοικητής του Νοσοκομείου Χανίων, Χαράλαμπος Δουλγεράκης, είπε χαρακτηριστικά: «Οδηγούμαστε σε αναστολή της μονάδας διότι όλες οι επιμελήτριες που υπηρετούσαν επέμεναν στην παραίτησή τους για λόγους προσωπικούς».
Σύμφωνα με τον κ. Δουλγεράκη, το κλείσιμο της μονάδας κρίνεται αναγκαίο «για κάποιο διάστημα μέχρι να δούμε πώς θα προχωρήσουν οι επαναπροκηρύξεις των δύο θέσεων που δεν έχουν καλυφθεί και δύο θέσεις που "άδειασαν" από τις παραιτήσεις των δύο επιμελητριών, δηλαδή τέσσερις θέσεις στο σύνολο. Ουσιαστικά, αρχίζουμε πάλι από την αρχή».
Η διευθύντρια της μονάδας νεογνών, Ελένη Απαζίδου, αναφερόμενη στο χρονικό της μονάδας από την αρχή της λειτουργίας της, στις 15/9/2008, μέχρι την αναστολή της υπογράμμισε ότι πριν από λίγες μέρες «έφυγε μία νεογνολόγος, η οποία ήταν εξαιρετική επιστήμονας, διότι το πρόγραμμα των εφημεριών ήταν εξουθενωτικό, επιπλέον αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας και αναγκάστηκε να παραιτηθεί χωρίς καν να έχει νέα δυνατότητα εργασίας και αυτή τη στιγμή είναι άνεργη.
Πριν από ένα μήνα έφυγε άλλη μία συνάδελφος που ενώ αρχικά είχε αποφασίσει να παραμείνει ακόμη ένα χρόνο στη μονάδα, παραιτήθηκε. Από τον Ιούνιο είχαμε μείνει μόνο αυτές οι τρεις γιατροί και άλλοτε είχαμε βοήθεια από μια ειδικευόμενη της Παιδιατρικής, άλλοτε από κανέναν. Υπήρξαν χρονικές περίοδοι που οι μονάδες στο Ηράκλειο ήταν γεμάτες και ήμασταν αναγκασμένες να δουλεύουμε πολλές ώρες και μέρες με έξτρα εφημερίες». Η ίδια τόνισε ότι τώρα το ζητούμενο είναι αν το νοσοκομείο θα ορίσει χρονοδιάγραμμα και τακτική με στόχο να ανοίξει ξανά και να λειτουργήσει η μονάδα, σωστά αυτή τη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία - 2/3/2011)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=255901

Κλείνει η Μονάδα Νεογνών

Αναστέλλεται επ' αόριστον σήμερα η λειτουργία της Μονάδας Νεογνών του Νοσοκομείου Χανίων καθώς έχουν μείνει μόνον η διευθύντρια και η παιδίατρος που έχουν εξαντλήσει όλες τους τις δυνάμεις και οι οποίες με υπεράνθρωπες προσπάθειες πάλευαν να την κρατήσουν ανοιχτή. Ετσι, μια μονάδα η οποία δημιουργήθηκε έπειτα από πολύχρονες και επίμονες και επίπονες προσπάθειες θυσιάζεται στο βωμό των ελλείψεων και προβλημάτων που μαστίζουν τον τομέα της Υγείας.
Γ. ΛΥΒ.