Με λουκέτο απειλείται το θέατρο "Κυδωνία" εξαιτίας της οικονομικής
κρίσης που έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη προσέλευση κόσμου αλλά και τη
μη χρηματοδότηση από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Τη στήριξή τους στο συγκεκριμένο θέατρο εκφράζουν πανεπιστημιακοί καθώς, όπως επισημαίνουν, αν τελικώς κλείσει «τα Χανιά και το νησί θα κατέβουν ένα επίπεδο πιο κάτω, θα χάσουν ένα κομμάτι από την πολιτισμό τους».
Οπως αναφέρεται σε χθεσινή ανακοίνωση της Εταιρείας Θεάτρου "Μνήμη" «το θέατρο Κυδωνία μετά από 11 χρόνια λειτουργίας στην πόλη των Χανίων κινδυνεύει να κλείσει. Η οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο τα τελευταία δύο χρόνια δεν αφήνει ανεπηρέαστη τη λειτουργία των θεάτρων απανταχού στην Ελλάδα. Ήδη γνωστά θέατρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ανέστειλαν τη λειτουργία τους. Το Υπουργείο Πολιτισμού, που επί δεκαετίες στήριζε τη λειτουργία του ελεύθερου θεάτρου, αρνείται να πάρει θέση στο πρόβλημα που δημιουργείται παρά το έντονο σήμα κινδύνου που εκπέμπουν όλα ανεξαιρέτως τα θέατρα της επικράτειας. Η προσέλευση του κόσμου στο θέατρο, εν μέσω αλλεπάλληλων φοροεισπρακτικών επιδρομών του κράτους στο πορτοφόλι του, μειώνεται αναγκαστικά, φαινόμενο ακόμα πιο έντονο στην επαρχία. Η Εταιρεία Θεάτρου "Μνήμη" συνεχίζοντας να παράγει έργο ποιότητας στους δύσκολους αυτούς καιρούς παρουσιάζει φέτος στο θέατρο "Κυδωνία" ολόκληρο το μακρόπνοο θεατρικό έργο του Σουηδού συγγραφέα Λαρς Νουρέν "Αγρυπνία". Ωστόσο δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη από την κρίση. Διαβλέποντας τον ορατό πλέον κίνδυνο αναστολής της λειτουργίας του Θεάτρου "Κυδωνία", εξέθεσε τον προβληματισμό της για την τύχη του θεάτρου στην πανεπιστημιακή κοινότητα Κρήτης».
Στη συνέχεια η εταιρεία παραθέτει το κείμενο δέκα ανθρώπων της πανεπιστημιακής κοινότητας οι οποίοι σημειώνουν: «Το θέατρο "Κυδωνία" μας κάνει περήφανους αλλά και ανήσυχους για το νησί, για τα Χανιά, για το ίδιο το θέατρο. Γιατί τόσα χρόνια έχουμε δει παραστάσεις εξαίρετες, παραστάσεις που τιμούν την τέχνη του ηθοποιού, την Τέχνη την ίδια. Παραστάσεις που θα τις ζήλευαν οι φίλοι του θεάτρου όχι μόνο στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, παρά και οι Ευρωπαίοι. Θυμόμαστε τον ενθουσιασμό του Ιταλού συγγραφέα Antonio Tabucchi, θυμόμαστε τον δικό μας ενθουσιασμό ύστερα από κάθε παράσταση: Χαίρεσαι να βλέπεις, χαίρεσαι ν' ακούς, χαίρεσαι που είσαι μέσα στην αίθουσα και παρακολουθείς, χαίρεσαι την άλλη μέρα που το σκέφτεσαι. Δεν μας συμβαίνει συχνά αυτό με άλλες παραστάσεις -ακόμα και στα πιο διάσημα θέατρα του κόσμου. Μας κάνει να καμαρώνουμε. Το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ μας έχει γνωρίσει τα τελευταία δέκα χρόνια Έλληνες και ξένους συγγραφείς που αγνοούσαμε: Τολμάει δύσκολες επιλογές, ανακαλύπτει ταλέντα -ποιος είχε προσέξει τα έργα του Αργύρη Χιόνη τόσα χρόνια; Αντιστέκεται στην ευκολία, σκέφτεται τον πολιτισμό και μας δίνει τη δυνατότητα να τον ζήσουμε από κοντά. Αντιστέκεται στην αδράνεια, στο 'φταίνε πάντα οι άλλοι' και προσπαθεί -κάτι περισσότερο και δυσκολότερο: Πετυχαίνει.
Μας κάνει περήφανους αλλά και ανήσυχους. Ναι, πολύ ανήσυχους. Γιατί κινδυνεύει, κινδυνεύει να κλείσει. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει αναστείλει εδώ και δύο χρόνια τη χρηματοδότηση όλου του ελεύθερου θεάτρου (η οικονομική κρίση κι εδώ!) χωρίς χρηματοδότηση όμως κανένα θέατρο τέχνης, σ' ολόκληρο τον κόσμο, δεν επιβιώνει. Έτσι βασική πηγή εσόδων έχουν απομείνει πια μόνον οι εισπράξεις από τα εισιτήρια. Κι αν το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ κλείσει, τα Χανιά και το νησί θα κατέβουν ένα επίπεδο πιο κάτω, θα χάσουν ένα κομμάτι από την πολιτισμό τους. Φωνάζουμε για τα σχολεία και διαμαρτυρόμαστε για τα Πανεπιστήμια, αλλά την εκπαίδευση την προσφέρει και η κοινωνία -κάθε μέρα, μάλιστα, και σε όλες τις ηλικίες.
Αλλά δεν είναι μονάχα η κρατική χρηματοδότηση, είμαστε κι εμείς. Αυτό το ξεχνάμε πολύ συχνά. Οι θεατρικές παραστάσεις που μας προσφέρουν ο Μιχάλης Βιρβιδάκης και οι συνεργάτες του μπορεί να μην είναι μια 'ευχάριστη βραδιά για να ξεσκάσουμε λιγάκι', είναι όμως μια βραδιά που θα τη χαρούμε, θα μας κάνει να σκεφθούμε και να προβληματιστούμε. Κι αν πάλι δεν τα καταφέρουμε σαν τοπική κοινότητα να κρατήσουμε ζωντανό το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ, ας μην τα φορτώνουμε μόνο στους άλλους. Από παντού τα μηνύματα είναι τα ίδια: Ηρθε η ώρα να δείξουμε πως μας ενδιαφέρει αυτός ο τόπος.
Ρέθυμνο, 20 Ιανουαρίου 2012
Μαρίνα Αρετάκη, Χανιά, καθηγήτρια Μ.Ε.
Γιάννης Δημητρακάκης, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αθηνά Καβουλάκη, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Κώστας Καβουλάκος, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αγγέλα Καστρινάκη, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αναστασία Νάτσινα, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αλέξης Πολίτης, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Στέλιος Παναγιωτάκης, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Μανόλης Σειραγάκης, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Γιώργος Σταθάκης, αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου».
(Χανιώτικα νέα - 1/2/2012)
Τη στήριξή τους στο συγκεκριμένο θέατρο εκφράζουν πανεπιστημιακοί καθώς, όπως επισημαίνουν, αν τελικώς κλείσει «τα Χανιά και το νησί θα κατέβουν ένα επίπεδο πιο κάτω, θα χάσουν ένα κομμάτι από την πολιτισμό τους».
Οπως αναφέρεται σε χθεσινή ανακοίνωση της Εταιρείας Θεάτρου "Μνήμη" «το θέατρο Κυδωνία μετά από 11 χρόνια λειτουργίας στην πόλη των Χανίων κινδυνεύει να κλείσει. Η οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο τα τελευταία δύο χρόνια δεν αφήνει ανεπηρέαστη τη λειτουργία των θεάτρων απανταχού στην Ελλάδα. Ήδη γνωστά θέατρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ανέστειλαν τη λειτουργία τους. Το Υπουργείο Πολιτισμού, που επί δεκαετίες στήριζε τη λειτουργία του ελεύθερου θεάτρου, αρνείται να πάρει θέση στο πρόβλημα που δημιουργείται παρά το έντονο σήμα κινδύνου που εκπέμπουν όλα ανεξαιρέτως τα θέατρα της επικράτειας. Η προσέλευση του κόσμου στο θέατρο, εν μέσω αλλεπάλληλων φοροεισπρακτικών επιδρομών του κράτους στο πορτοφόλι του, μειώνεται αναγκαστικά, φαινόμενο ακόμα πιο έντονο στην επαρχία. Η Εταιρεία Θεάτρου "Μνήμη" συνεχίζοντας να παράγει έργο ποιότητας στους δύσκολους αυτούς καιρούς παρουσιάζει φέτος στο θέατρο "Κυδωνία" ολόκληρο το μακρόπνοο θεατρικό έργο του Σουηδού συγγραφέα Λαρς Νουρέν "Αγρυπνία". Ωστόσο δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη από την κρίση. Διαβλέποντας τον ορατό πλέον κίνδυνο αναστολής της λειτουργίας του Θεάτρου "Κυδωνία", εξέθεσε τον προβληματισμό της για την τύχη του θεάτρου στην πανεπιστημιακή κοινότητα Κρήτης».
Στη συνέχεια η εταιρεία παραθέτει το κείμενο δέκα ανθρώπων της πανεπιστημιακής κοινότητας οι οποίοι σημειώνουν: «Το θέατρο "Κυδωνία" μας κάνει περήφανους αλλά και ανήσυχους για το νησί, για τα Χανιά, για το ίδιο το θέατρο. Γιατί τόσα χρόνια έχουμε δει παραστάσεις εξαίρετες, παραστάσεις που τιμούν την τέχνη του ηθοποιού, την Τέχνη την ίδια. Παραστάσεις που θα τις ζήλευαν οι φίλοι του θεάτρου όχι μόνο στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, παρά και οι Ευρωπαίοι. Θυμόμαστε τον ενθουσιασμό του Ιταλού συγγραφέα Antonio Tabucchi, θυμόμαστε τον δικό μας ενθουσιασμό ύστερα από κάθε παράσταση: Χαίρεσαι να βλέπεις, χαίρεσαι ν' ακούς, χαίρεσαι που είσαι μέσα στην αίθουσα και παρακολουθείς, χαίρεσαι την άλλη μέρα που το σκέφτεσαι. Δεν μας συμβαίνει συχνά αυτό με άλλες παραστάσεις -ακόμα και στα πιο διάσημα θέατρα του κόσμου. Μας κάνει να καμαρώνουμε. Το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ μας έχει γνωρίσει τα τελευταία δέκα χρόνια Έλληνες και ξένους συγγραφείς που αγνοούσαμε: Τολμάει δύσκολες επιλογές, ανακαλύπτει ταλέντα -ποιος είχε προσέξει τα έργα του Αργύρη Χιόνη τόσα χρόνια; Αντιστέκεται στην ευκολία, σκέφτεται τον πολιτισμό και μας δίνει τη δυνατότητα να τον ζήσουμε από κοντά. Αντιστέκεται στην αδράνεια, στο 'φταίνε πάντα οι άλλοι' και προσπαθεί -κάτι περισσότερο και δυσκολότερο: Πετυχαίνει.
Μας κάνει περήφανους αλλά και ανήσυχους. Ναι, πολύ ανήσυχους. Γιατί κινδυνεύει, κινδυνεύει να κλείσει. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει αναστείλει εδώ και δύο χρόνια τη χρηματοδότηση όλου του ελεύθερου θεάτρου (η οικονομική κρίση κι εδώ!) χωρίς χρηματοδότηση όμως κανένα θέατρο τέχνης, σ' ολόκληρο τον κόσμο, δεν επιβιώνει. Έτσι βασική πηγή εσόδων έχουν απομείνει πια μόνον οι εισπράξεις από τα εισιτήρια. Κι αν το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ κλείσει, τα Χανιά και το νησί θα κατέβουν ένα επίπεδο πιο κάτω, θα χάσουν ένα κομμάτι από την πολιτισμό τους. Φωνάζουμε για τα σχολεία και διαμαρτυρόμαστε για τα Πανεπιστήμια, αλλά την εκπαίδευση την προσφέρει και η κοινωνία -κάθε μέρα, μάλιστα, και σε όλες τις ηλικίες.
Αλλά δεν είναι μονάχα η κρατική χρηματοδότηση, είμαστε κι εμείς. Αυτό το ξεχνάμε πολύ συχνά. Οι θεατρικές παραστάσεις που μας προσφέρουν ο Μιχάλης Βιρβιδάκης και οι συνεργάτες του μπορεί να μην είναι μια 'ευχάριστη βραδιά για να ξεσκάσουμε λιγάκι', είναι όμως μια βραδιά που θα τη χαρούμε, θα μας κάνει να σκεφθούμε και να προβληματιστούμε. Κι αν πάλι δεν τα καταφέρουμε σαν τοπική κοινότητα να κρατήσουμε ζωντανό το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ, ας μην τα φορτώνουμε μόνο στους άλλους. Από παντού τα μηνύματα είναι τα ίδια: Ηρθε η ώρα να δείξουμε πως μας ενδιαφέρει αυτός ο τόπος.
Ρέθυμνο, 20 Ιανουαρίου 2012
Μαρίνα Αρετάκη, Χανιά, καθηγήτρια Μ.Ε.
Γιάννης Δημητρακάκης, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αθηνά Καβουλάκη, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Κώστας Καβουλάκος, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αγγέλα Καστρινάκη, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αναστασία Νάτσινα, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αλέξης Πολίτης, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Στέλιος Παναγιωτάκης, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Μανόλης Σειραγάκης, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Γιώργος Σταθάκης, αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου».
(Χανιώτικα νέα - 1/2/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου