Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΜΠΑΤΑΚΗ*
Παρά τις εξαγγελίες ότι τα δύσκολα στον χώρο της υγείας και των κοινωνικών παροχών πέρασαν, μάλλον θα έλεγα ότι τώρα έρχονται.
Το νέο έτος θα προωθηθεί η δημιουργία των νέων οργανισμών των νοσοκομείων που θα περιλαμβάνει τις συγχωνεύσεις κλινικών των νοσοκομείων, την αλλαγή χρήσης άλλων νοσοκομείων και τη δημιουργία ενός οργανισμού πρωτοβάθμιας φροντίδας, που από πολλούς εκτιμάται ότι θα αποτελέσει το σημαντικότερο τμήμα των μεταρρυθμίσεων.
Ο οργανισμός Π.Φ., αυτός θα είναι ανεξάρτητος από τον ΕΟΠΥΥ και θα ενταχθούν σε αυτόν όλες οι μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας τού ΕΣΥ και του πρώην ΙΚΑ.
Ο ΕΟΠΥΥ θα ασχοληθεί με την διαχείριση των πόρων υγείας των ταμείων που είναι ενταγμένα σ’αυτόν και θα διαπραγματεύεται υπηρεσίες υγείας με το δημόσιο και ιδιωτικούς φορείς. Ο σχεδιασμός αυτός είναι ενταγμένος προφανώς στο πλαίσιο περιορισμού των δαπανών για την υγεία.
Η αναφορά στην ανάγκη περιορισμού των κοινωνικών δαπανών σαν αιτία που τροφοδοτεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, γίνεται συχνά και αυτό έχει γίνει και πράξη μέσα από την περικοπή κοινωνικών επιδομάτων (σε πολύτεκνους, αγρότες, ανέργους κ.α.), μείωση δαπανών για την υγεία, μείωση κινήτρων για την αύξηση των γεννήσεων, κ.α.
Μπορεί βέβαια η εφαρμογή του κοινωνικού κράτους που υλοποιήσαμε στην χώρα μας να παρουσίασε στοιχεία κακής οργάνωσης, ελλείψεις στον σχεδιασμό της ανάπτυξης των υπηρεσιών υγείας με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα, κακοδιαχείριση, κάτι για το οποίο κάποιοι θα πρέπει να ελεγχθούν και να τους αποδοθούν και ευθύνες, δεν θα πρέπει όμως να αποτελέσουν όλα τα παραπάνω την αιτία της πλήρους διάλυσης του.
Πέρα όμως από τα παραπάνω, τα όποια ελλείμματα παρουσιάζονται με την εφαρμογή προγραμμάτων κοινωνικής μέριμνας για ομάδες πληθυσμού που την έχουν ανάγκη δεν είναι η αιτία που προκαλείται σήμερα η ύφεση που βιώνουμε όλοι μας. Αντίθετα η ίδια η ύφεση είναι εκείνη που τροφοδοτεί τα ελλείμματα των προγραμμάτων αυτών...
Η μέριμνα για την Παιδεία, την Υγεία, την ασθένεια, τα γηρατειά, είναι αυτό που διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή, δεν επιβαρύνει την οικονομία αλλά αντίθετα την βελτιώνει και την ενισχύει δημιουργώντας μια σταθερότητα που ευνοεί την προσέλκυση επενδύσεων.
Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ερμηνεύσομε και το γεγονός που η Σουηδία και η Δανία χώρες που διαθέτουν το ποιο γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος σήμερα προσελκύουν επενδύσεις που, όπως γράφεται, αντιστοιχούν σε διπλάσιο ύψος του αντίστοιχου ΑΕΠ τους.
Οι ανεπαρκείς δημόσιες δαπάνες για την υγεία συνεπάγονται πολύ μεγαλύτερες ιδιωτικές, συνεπώς βάθεμα της ύφεσης. Στην Αμερική η απόφαση του Προέδρου Ομπάμα να υιοθέτηση ένα εθνικό σύστημα υγείας συμβάλει στην ουσία στην μείωση του κοινωνικού κόστους για την υγεία.
Η πλήρης ιδιωτικοποίηση των τομέων της Υγείας, της Παιδείας, της ασφάλισης κοστίζουν πολύ περισσότερο στη οικονομία απ’ ότι η συμβολή του κράτους σε αυτούς.
Στην πράξη το κοινωνικό κράτος και η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής δεν έχουν ανάγκη την χρηματοδότηση τους αλλά στην ουσία χρηματοδοτούν την οικονομία. Αυτό βέβαια όταν υπάρχει εξορθολογισμός και σωστή διαχείριση των δαπανών που προορίζονται για τη λειτουργία του.
*Γιατρός, μέλος του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων, αντιπρόσωπος στον Π.Ι.Σ., πρόεδρος Εταιρείας Ιατρικών Μελετών Κρήτης.
(Χανιώτικα νέα - 8/1/2013)
Παρά τις εξαγγελίες ότι τα δύσκολα στον χώρο της υγείας και των κοινωνικών παροχών πέρασαν, μάλλον θα έλεγα ότι τώρα έρχονται.
Το νέο έτος θα προωθηθεί η δημιουργία των νέων οργανισμών των νοσοκομείων που θα περιλαμβάνει τις συγχωνεύσεις κλινικών των νοσοκομείων, την αλλαγή χρήσης άλλων νοσοκομείων και τη δημιουργία ενός οργανισμού πρωτοβάθμιας φροντίδας, που από πολλούς εκτιμάται ότι θα αποτελέσει το σημαντικότερο τμήμα των μεταρρυθμίσεων.
Ο οργανισμός Π.Φ., αυτός θα είναι ανεξάρτητος από τον ΕΟΠΥΥ και θα ενταχθούν σε αυτόν όλες οι μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας τού ΕΣΥ και του πρώην ΙΚΑ.
Ο ΕΟΠΥΥ θα ασχοληθεί με την διαχείριση των πόρων υγείας των ταμείων που είναι ενταγμένα σ’αυτόν και θα διαπραγματεύεται υπηρεσίες υγείας με το δημόσιο και ιδιωτικούς φορείς. Ο σχεδιασμός αυτός είναι ενταγμένος προφανώς στο πλαίσιο περιορισμού των δαπανών για την υγεία.
Η αναφορά στην ανάγκη περιορισμού των κοινωνικών δαπανών σαν αιτία που τροφοδοτεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, γίνεται συχνά και αυτό έχει γίνει και πράξη μέσα από την περικοπή κοινωνικών επιδομάτων (σε πολύτεκνους, αγρότες, ανέργους κ.α.), μείωση δαπανών για την υγεία, μείωση κινήτρων για την αύξηση των γεννήσεων, κ.α.
Μπορεί βέβαια η εφαρμογή του κοινωνικού κράτους που υλοποιήσαμε στην χώρα μας να παρουσίασε στοιχεία κακής οργάνωσης, ελλείψεις στον σχεδιασμό της ανάπτυξης των υπηρεσιών υγείας με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα, κακοδιαχείριση, κάτι για το οποίο κάποιοι θα πρέπει να ελεγχθούν και να τους αποδοθούν και ευθύνες, δεν θα πρέπει όμως να αποτελέσουν όλα τα παραπάνω την αιτία της πλήρους διάλυσης του.
Πέρα όμως από τα παραπάνω, τα όποια ελλείμματα παρουσιάζονται με την εφαρμογή προγραμμάτων κοινωνικής μέριμνας για ομάδες πληθυσμού που την έχουν ανάγκη δεν είναι η αιτία που προκαλείται σήμερα η ύφεση που βιώνουμε όλοι μας. Αντίθετα η ίδια η ύφεση είναι εκείνη που τροφοδοτεί τα ελλείμματα των προγραμμάτων αυτών...
Η μέριμνα για την Παιδεία, την Υγεία, την ασθένεια, τα γηρατειά, είναι αυτό που διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή, δεν επιβαρύνει την οικονομία αλλά αντίθετα την βελτιώνει και την ενισχύει δημιουργώντας μια σταθερότητα που ευνοεί την προσέλκυση επενδύσεων.
Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ερμηνεύσομε και το γεγονός που η Σουηδία και η Δανία χώρες που διαθέτουν το ποιο γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος σήμερα προσελκύουν επενδύσεις που, όπως γράφεται, αντιστοιχούν σε διπλάσιο ύψος του αντίστοιχου ΑΕΠ τους.
Οι ανεπαρκείς δημόσιες δαπάνες για την υγεία συνεπάγονται πολύ μεγαλύτερες ιδιωτικές, συνεπώς βάθεμα της ύφεσης. Στην Αμερική η απόφαση του Προέδρου Ομπάμα να υιοθέτηση ένα εθνικό σύστημα υγείας συμβάλει στην ουσία στην μείωση του κοινωνικού κόστους για την υγεία.
Η πλήρης ιδιωτικοποίηση των τομέων της Υγείας, της Παιδείας, της ασφάλισης κοστίζουν πολύ περισσότερο στη οικονομία απ’ ότι η συμβολή του κράτους σε αυτούς.
Στην πράξη το κοινωνικό κράτος και η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής δεν έχουν ανάγκη την χρηματοδότηση τους αλλά στην ουσία χρηματοδοτούν την οικονομία. Αυτό βέβαια όταν υπάρχει εξορθολογισμός και σωστή διαχείριση των δαπανών που προορίζονται για τη λειτουργία του.
*Γιατρός, μέλος του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων, αντιπρόσωπος στον Π.Ι.Σ., πρόεδρος Εταιρείας Ιατρικών Μελετών Κρήτης.
(Χανιώτικα νέα - 8/1/2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου