Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Ταξίδι με λέξεις στον κόσμο της φωτογραφίας

Μπορεί μια φωτογραφία να ισούται, πολλές φορές, με χίλιες λέξεις, αλλά και οι λέξεις έχουν τη δική τους αξία όταν μας οδηγούν σε ένα νοερό "ταξίδι" στον κόσμο της φωτογραφίας. Μοιάζουν με το ραδιόφωνο όταν ακούμε τη φωνή του εκφωνητή αλλά δεν βλέπουμε τη φυσιογνωμία του.
Με λέξεις, λοιπόν, μας "ταξιδεύει" στον κόσμο της φωτογραφίας, μέσα από προσεγγίσεις διαφόρων θεμάτων, ο διακεκριμένος Χανιώτης φωτογράφος, Μιχάλης Πολυχρονάκης. Τα κείμενά του περιλαμβάνονται σε έκδοση που ο ίδιος εξέδωσε με τίτλο: "Φωτο-γραφήματα".
Στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Μιχάλης Πολυχρονάκης ξεκαθαρίζει ότι η εμπλοκή του με τη διδασκαλία της φωτογραφίας, καθώς και η ανάγκη για "φιλολογική" υποστήριξη του εκάστοτε εκτιθεμένου υλικού, τον "υποχρέωσαν" να αναπτύξει τις σκέψεις και τις απόψεις του για τη φωτογραγία εγγράφως και έτσι προέκυψαν τα κείμενα της έκδοσης.
Αλλα προέρχονται από το παρελθόν και είχαν σκόρπια δημοσιευτεί και άλλα είναι νεότερα.
Ολα, ωστόσο, "μιλάνε" στον αναγνώστη.
«Η φωτογραφία», σημειώνει ο Μιχάλης Πολυχρονάκης στο κείμενό του με τίτλο: "Μια εικόνα χίλιες λέξεις;", «μετά την απαγγίστρωσή της από την αληθοφάνεια του φωτορεπορτάζ αλλά και την πρόσφατη είσοδο της ψηφιακής εκδοχής στην ιστορία της, απελευθερώθηκε από την υποχρέωση να μας διηγείται και μπορεί πλέον να λειτουργήσει αφαιρετικά ή υπαινικτικά απευθυνόμενη έτσι και επικοινωνόντας με το "μη επιστητό", γεγονός που είναι πιο κοντά στην ουσία της εικόνας σαν εικόνας αλλά και της Τέχνης γενικότερα».
Το συγκεκριμένο κείμενο συνοδεύεται από μια φωτογραφία του Andre Kertesz, «ενός φωτογράφου που δεν ήθελε να μας "πει" τίποτε και γι’ αυτό ακριβώς μας είπε τόσα πολλά χωρίς ούτε μια λέξη».
Τα τελευταία χρόνια το βλέμμα του Μιχάλη Πολυχρονάκη τράβηξαν τα Ταμπακαριά, «το τελευταίο ζωντανό βιομηχανικό μνημείο της Κρήτης» και σε κείμενό του, το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε στα "Χανιώτικα νέα" στις 25 Οκτωβρίου 2006, τονίζει ότι «η ενότητα "Το ταμπακαριό" αποτελεί κεφάλαιο της προσωπικής μου μυθολογίας και σαν τέτοιο συμμετέχει στη διαδικασία του διαρκούς στοιχήματος που προανέφερα, με την αμφιβολία μόνιμη συντροφιά και την ελπίδα μόνη παρηγοριά μου».
115 ΧΡΟΝΙΑ
Ο φωτογράφος έρχεται επίσης να μας θυμίσει, μέσα από λέξεις, το παλιό εργοστάσιο της ΑΒΕΑ στη Νέα Χώρα. Το κείμενό του: "Το σαπουναριό", που δημοσιεύτηκε στα "Χανιώτικα νέα" στις 27 Μαΐου 2004, αντιστοιχεί σε πολλές φωτογραφίες. Σημειώνει: «Την Τρίτη 30 Μαρτίου 1994 και ώρα 13.05 ακριβώς το φουγάρο του εργοστασίου της ΑΒΕΑ στη Νέα Χώρα, έπαψε για πάντα να καπνίζει. Εκλεισε έτσι οριστικά ένας κύκλος που είχε ανοίξει στις 21 Αυγούστου 1889 όταν ο Γάλλος χημικός Ιούλιος Δέϊς ζητούσε από τον Γενικό Διοικητικό Συμβούλιο της Κρήτης, προεδρεύοντος του εξοχωτάτου Σαλήπ Βέη, "να ενεργηθώσι τα δέοντα όπως τω χωρηγηθεί άδεια οικοδομής καταστήματος παραγωγής ελαιολάδου έξωθι της πόλεως των Χανίων". Εκατον δέκα πέντε χρόνια πέρασαν από τότε. Κανείς δεν ζει πια για να θυμάται τα Χανιά προ ή χωρίς την ΑΒΕΑ».
Για να καταλήξει με το υστερόγραφο:
«Πώς θα είναι άραγε τα Χανιά μετά από 115 χρόνια; Πώς σας ακούγεται ο όρος "ψηφιακή αρχαιολογία"; Το ταξίδι στο φεγγάρι πάντως, το 1889, μόλις που υπήρχε σαν… μυθιστόρημα και για τον Αρη ούτε σκέψη…».
ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΗΛΑΙΑ
Από το κείμενο "Αδυτο", μαθαίνουμε ότι η περιπέτεια της φωτογραφίας για τον ίδιο ξεκίνησε μέσα από την εμμονή του για την εξερεύνηση των σπηλαίων. «Χαιρόμουν να φωτίζω τα "εκθέματα" της εκάστοτε μυστικής, σκοτεινής και υπόγειας "φυσικής γλυπτοθήκης" που ανακάλυπτα», σημειώνει ο Μιχάλης Πολυχρονάκης, ο οποίος έχει πολλά ακόμη να προσφέρει στον χώρο της φωτογραφίας.
•Εκθεση φωτογραφίας με τίτλο: "Ερμηνεία" από την φωτογραφική ομάδα FOG και με έργα των Γιώργου Αναστασάκη (Η Οχθη του Αχέροντα), του Στέλιου Μπακλαβά (Ονειρα στον Ερειπωμένο μας Υπνο) και του Μιχάλη Πολυχρονάκη (Αδυτο) θα εγκαινιαστεί το Σάββατο 6 Απριλίου στις 8 το βράδυ στην αίθουσα Τέχνης Β. Μυλωνογιάννη στα Χανιά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 2/4/2013)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/118726-ena-taksidi-me-lekseis/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου