«Γίνε εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο»
Μαχάτμα Γκάντι
Το πιο φυσιολογικό όταν είσαι νέος είναι να θες να αλλάξεις τον κόσμο. Να τον κάνεις καλύτερο. Για να μην υπάρχει φτώχεια και αδικία. Για να μην υπάρχουν άστεγοι και άποροι. Μόνο χαρούμενοι άνθρωποι σε μια ισότιμη κοινωνία.
Με αυτό το σκεπτικό μεγάλωσαν και μεγαλώνουν γενιές και γενιές. Με αυτή την επιθυμία. Ακόμα και πολιτικοί του σήμερα, όταν ήταν έξω από την πολιτική, φοιτητές ακόμα, τον Κόσμο ήθελαν να αλλάξουν.
Καθώς, όμως, μεγάλωσαν και καθώς μεγαλώνουμε, μάλλον πιο εύκολο είναι να αλλάξει ο Κόσμος εμάς παρά εμείς τον Κόσμο. Μάλλον, είναι πιο εύκολη η προσαρμογή στον Κόσμο που ήδη μας περιβάλλει.
Κάποιοι, ωστόσο, εννοούν να παραμένουν νέοι στη ψυχή και στο μυαλό, που σημαίνει ανασφάλεια, ελευθερία, επαναστατικότητα, βαθιά αισθήματα.
Δεν θα τους δεις στα τηλεπαράθυρα, ούτε στο διαδίκτυο να ταυτίζονται με τον έναν ή τον άλλον. Δεν θα αντιδικήσουν για… ματαιότητες. Μπορεί να τους συναντήσεις με κιθάρες και σαξόφωνα σε δρόμους και πλατείες, στο Μοναστηράκι, στη Βαρκελώνη, στο Βερολίνο.
Μπορεί τυχαία να χορέψετε ροκ ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ. Μπορεί να τους δεις σε κάποια εκδήλωση για τη λογοτεχνία της γενιάς των μπιτνικ, σε κάποιο συνεργατικό ή αυτοδιαχειριζόμενο χώρο ή σε κάποιο «ανταλλακτικό παζάρι». Δηλαδή, μπορεί να τους ανταμώσεις στους δρόμους του «εμείς» και όχι του «εγώ». Κόντρα στην συντήρηση και τον εφησυχασμό. Κόντρα στον ρατσισμό και στις λογής εξουσίες.
Μπορεί να έχει αλλάξει η δική σου ζωή αλλά θα χαρείς με την ελευθερία αυτών των νέων που κάνουν πιο όμορφο τον Κόσμο μας. Με μουσικές, τέχνη, έρωτες, απογοητεύσεις, ποίηση και συζητήσεις.
Αλλωστε, ο Κόσμος προχωρά και θα προχωρά με την πολλαπλότητά του. Μόνο έτσι θα είναι πολύχρωμος και γοητευτικός. Με τις αντιπαραθέσεις του, τις συγκρούσεις του, τον πλούτο των απόψεών του και των ανθρώπων του. Οχι μόνο με το όμοιο αλλά, κυρίως, με το διαφορετικό. Με ό,τι δεν μας μοιάζει. Και με τις αρετές που όλοι κρύβουμε. Αρκεί να έχουμε θετικότητα και πίστη. Γιατί, όπως έλεγε πάλι ο Μ. Γκάντι, «βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 31/1/2017)
Μαχάτμα Γκάντι
Το πιο φυσιολογικό όταν είσαι νέος είναι να θες να αλλάξεις τον κόσμο. Να τον κάνεις καλύτερο. Για να μην υπάρχει φτώχεια και αδικία. Για να μην υπάρχουν άστεγοι και άποροι. Μόνο χαρούμενοι άνθρωποι σε μια ισότιμη κοινωνία.
Με αυτό το σκεπτικό μεγάλωσαν και μεγαλώνουν γενιές και γενιές. Με αυτή την επιθυμία. Ακόμα και πολιτικοί του σήμερα, όταν ήταν έξω από την πολιτική, φοιτητές ακόμα, τον Κόσμο ήθελαν να αλλάξουν.
Καθώς, όμως, μεγάλωσαν και καθώς μεγαλώνουμε, μάλλον πιο εύκολο είναι να αλλάξει ο Κόσμος εμάς παρά εμείς τον Κόσμο. Μάλλον, είναι πιο εύκολη η προσαρμογή στον Κόσμο που ήδη μας περιβάλλει.
Κάποιοι, ωστόσο, εννοούν να παραμένουν νέοι στη ψυχή και στο μυαλό, που σημαίνει ανασφάλεια, ελευθερία, επαναστατικότητα, βαθιά αισθήματα.
Δεν θα τους δεις στα τηλεπαράθυρα, ούτε στο διαδίκτυο να ταυτίζονται με τον έναν ή τον άλλον. Δεν θα αντιδικήσουν για… ματαιότητες. Μπορεί να τους συναντήσεις με κιθάρες και σαξόφωνα σε δρόμους και πλατείες, στο Μοναστηράκι, στη Βαρκελώνη, στο Βερολίνο.
Μπορεί τυχαία να χορέψετε ροκ ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ. Μπορεί να τους δεις σε κάποια εκδήλωση για τη λογοτεχνία της γενιάς των μπιτνικ, σε κάποιο συνεργατικό ή αυτοδιαχειριζόμενο χώρο ή σε κάποιο «ανταλλακτικό παζάρι». Δηλαδή, μπορεί να τους ανταμώσεις στους δρόμους του «εμείς» και όχι του «εγώ». Κόντρα στην συντήρηση και τον εφησυχασμό. Κόντρα στον ρατσισμό και στις λογής εξουσίες.
Μπορεί να έχει αλλάξει η δική σου ζωή αλλά θα χαρείς με την ελευθερία αυτών των νέων που κάνουν πιο όμορφο τον Κόσμο μας. Με μουσικές, τέχνη, έρωτες, απογοητεύσεις, ποίηση και συζητήσεις.
Αλλωστε, ο Κόσμος προχωρά και θα προχωρά με την πολλαπλότητά του. Μόνο έτσι θα είναι πολύχρωμος και γοητευτικός. Με τις αντιπαραθέσεις του, τις συγκρούσεις του, τον πλούτο των απόψεών του και των ανθρώπων του. Οχι μόνο με το όμοιο αλλά, κυρίως, με το διαφορετικό. Με ό,τι δεν μας μοιάζει. Και με τις αρετές που όλοι κρύβουμε. Αρκεί να έχουμε θετικότητα και πίστη. Γιατί, όπως έλεγε πάλι ο Μ. Γκάντι, «βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 31/1/2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου