Η σκέψη συχνά βρίσκεται στα παιδιά. Σε όλα τα παιδιά του Κόσμου. Αυτά τα οποία μεγαλώνουν σε μια ταραγμένη εποχή, σε αυτούς τους δύσκολους και περίεργους καιρούς.
Η σκέψη μας σήμερα βρίσκεται στα παιδιά της Ελλάδας των μνημονίων.
Η αφορμή έρχεται από την ανάγνωση της έκθεσης της UNICEF με θέμα: «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2017 - Τα παιδιά της κρίσης».
Τα στοιχεία που παρατίθεται είναι συγκλονιστικά.
Σύμφωνα με την έκθεση, «η έντονη και παρατεταμένη ύφεση και οι πολιτικές λιτότητας (με μείωση των δαπανών για κοινωνική προστασία) έχουν πλήξει ιδιαίτερα τις οικογένειες με παιδιά. Ως αποτέλεσμα τα παιδιά αντιμετωπίζουν πλέον σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας και αποστέρησης σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό». Μάλιστα, «με βάση τον ευρέως χρησιμοποιούμενο ορισμό της σχετικής φτώχειας (Eurostat) σύμφωνα με τον οποίο το όριο φτώχειας ορίζεται στο 60% του αντίστοιχου διαμέσου ισοδύναμου εισοδήματος των ατόμων της χώρας, τα παιδιά στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν σαφώς υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας από ότι οι ενήλικες».
Σύμφωνα με την UNISEF, «μισό εκατομμύριο παιδιά στη χώρα ζουν σε φτωχές οικογένειες» και «τα νούμερα αυτά καταδεικνύουν τις καταστροφικές επιπτώσεις που είχαν η κρίση και οι πολιτικές λιτότητας στο επίπεδο διαβίωσης των νοικοκυριών με παιδιά στη χώρα το πρώτα 5 χρόνια της κρίσης και της εφαρμογής των πολιτικών λιτότητας».
Την ίδια ώρα, οι «θεσμοί» μετράνε το «πρωτογενές πλεόνασμα», αλλά όχι τον δείκτη της φτώχειας στον πραγματικό κόσμο.
Οταν, όμως, έστω και ένα παιδί πεινάει, ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει... Η αλλαγή οικονομικών πολιτικών ώστε να στηριχθούν τα παιδιά της κρίσης και να έχουν ισότιμη πρόσβαση σε αγαθά και στην εκπαίδευση καθίστανται όχι απλώς αναγκαία αλλά και απαραίτητη και επιβεβλημένη.
Δείτε την ανάρτηση της UNISEF εδώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
Η σκέψη μας σήμερα βρίσκεται στα παιδιά της Ελλάδας των μνημονίων.
Η αφορμή έρχεται από την ανάγνωση της έκθεσης της UNICEF με θέμα: «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2017 - Τα παιδιά της κρίσης».
Τα στοιχεία που παρατίθεται είναι συγκλονιστικά.
Σύμφωνα με την έκθεση, «η έντονη και παρατεταμένη ύφεση και οι πολιτικές λιτότητας (με μείωση των δαπανών για κοινωνική προστασία) έχουν πλήξει ιδιαίτερα τις οικογένειες με παιδιά. Ως αποτέλεσμα τα παιδιά αντιμετωπίζουν πλέον σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας και αποστέρησης σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό». Μάλιστα, «με βάση τον ευρέως χρησιμοποιούμενο ορισμό της σχετικής φτώχειας (Eurostat) σύμφωνα με τον οποίο το όριο φτώχειας ορίζεται στο 60% του αντίστοιχου διαμέσου ισοδύναμου εισοδήματος των ατόμων της χώρας, τα παιδιά στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν σαφώς υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας από ότι οι ενήλικες».
Σύμφωνα με την UNISEF, «μισό εκατομμύριο παιδιά στη χώρα ζουν σε φτωχές οικογένειες» και «τα νούμερα αυτά καταδεικνύουν τις καταστροφικές επιπτώσεις που είχαν η κρίση και οι πολιτικές λιτότητας στο επίπεδο διαβίωσης των νοικοκυριών με παιδιά στη χώρα το πρώτα 5 χρόνια της κρίσης και της εφαρμογής των πολιτικών λιτότητας».
Την ίδια ώρα, οι «θεσμοί» μετράνε το «πρωτογενές πλεόνασμα», αλλά όχι τον δείκτη της φτώχειας στον πραγματικό κόσμο.
Οταν, όμως, έστω και ένα παιδί πεινάει, ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει... Η αλλαγή οικονομικών πολιτικών ώστε να στηριχθούν τα παιδιά της κρίσης και να έχουν ισότιμη πρόσβαση σε αγαθά και στην εκπαίδευση καθίστανται όχι απλώς αναγκαία αλλά και απαραίτητη και επιβεβλημένη.
Δείτε την ανάρτηση της UNISEF εδώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου